Szum wiatru, śpiew ptaków, swobodna pogoń motylków i zapach
rozkwitających fiołków.Taki obraz pamiętałem z przed czterech
lat,dziś, właśnie dziś 4.04.2010 roku,znowu go ujrzałem,odwiedziłem
miejsca które były dla mnie czymś pięknym,samotnią,a także w miejscach
tych poznawałem sam siebie,próbowałem się zrozumieć.Zrozumieć swoje
postępowania,w tych miejscach marzyłem,czułem,a czasami chciałem
kochać.Dziś uświadomiłem sobie jakże one były samotne,a zarazem
piękne,i łatwo się żyło.Nie było mi dane by pokazać miejsca te
ukochanej mi osobie,nie było mi dane by przytulić się do niej i
pokazać w nich swoją przeszłość,pokazać siebie,dziś mi jest dane
odwiedzać je samotnie,i czuć się jak przekwitający
przebiśnieg.Dlaczego życie tak boli,dlaczego życie jest tak
trudne,czemu nie jest takie łatwe jak tam w mojej samotni.Życie dało
mi już nie źle w kość,posmakowałem już wiele bólu [...]

Milczysz!
Nic nie mówisz, słuchasz?
Patrzysz szklistymi oczami na mnie.
Nie patrz!
Mów coś!
Wiem nie możesz, szkoda.
Chciałbym byś coś powiedział, tak bardzo bym chciał,
ale ty lubisz słuchać,
lubisz moje słowa,
lubisz jak moje łzy spływają na twoje policzka,
odłożę cię, byś nie patrzył jak płaczę,
albo patrz,
patrz!
I ucz się!
Nie, nie! Ty nigdy się nie nauczysz,
nigdy nie zrozumiesz!
Przecież jesteś wciąż uśmiechnięty,
jesteś martwy!
Po prostu zwykłą zabawką,
pluszowym misiem, na którego moje łzy wciąż spływają.

Coś niebiesko świeci słońce,
na pustyni leje deszcz,
kura kwacze na swej grzędzie,
a na plecach leży jeż.
Pies coś miauczy nad swą miską,
krowa wyje na ściernisko,
świnka beczy,
indyk skrzeczy,
wrona śpiewa,
bóbr coś ziewa,
a co człowiek?
człowiek leży jak ten leń,
bo coś dziwny jest ten dzień.

Jesteś piękna,
jak morze,
ciche pełne uroku.
Morze spokojne o wschodzie słońca,
i cudowne o zachodzie.
Jesteś moja,
cała moja.
Z Tobą chcę być do końca.
Jesteś tym, co posiadam,
Co większość posiada.
Jesteś życiem,
Tym,
-co było,
-jest,
A może i będzie,
Ty!
Moja jedyna.
Na zawsze moja.
I tylko moja.

SAMOTNOŚĆ
Kochana.