Współautorem jest Jacek Skowroński. Ale nie wiem za bardzo jak na cytatach taki fakt umieścić, na poziomie dodawania książki.

1. Książkę przeczytałam przez przypadek. Poszłam do biblioteki aby pożyczyć coś dla mamy, która zawsze zaznacza: tylko, żeby były duże litery, więc zrobiłam na ten temat rozeznanie, czy w bibliotecznym katalogu on-line jest informacja o wielkości czcionki. Okazało się, że jest specjalna seria książek Duże Litery wydanych dla tych którzy chcą dać odpocząć oczom. Poprosiłam [...]

"Reklama, jak powiedział kiedyś George Orwell, „to bełtanie kijem w wiadrze z pomyjami”."

Tego się nie da czytać! Za dużo, dużo za dużo dla zwykłego człowieka! Około 500 stron o reklamie, niemożliwe, o czym tu tyle pisać. Takie odczucia przyszły po przeczytaniu pierwszych stu stron. Być może dlatego, że nie czuję się zupełnie wciągnięta w wir marek, metek, aplikacji dających jakieś tam zniżki czy coś, promocji, łowców okazji itp. Więcej czasu spędzam na odludziu z plecakiem swojego jedzenia niż w centrach [...]

Dwie historie w jednym, przeplatające się, jeden rozdział dotyczy historii prawdziwej, drugi zmyślonej. Ciekawe, że na początku losy obu bohaterów zlewały się w jedno. Przestałam usilnie zastanawiać się, którą wersję bohatera akurat czytam, tyrana czy Adolfa, który został malarzem. Jeśli rozróżniałam, to raczej po kręgu osób, z którymi miał kontakt, niż z opisu czy działania bohatera. Miałam wrażenie, że autor bawi się w kucharza, bierze składniki jakie ma dostępne, prawdziwe i dokłada zmyślone, z których [...]

Właściwie to chcę polecić książkę "Ewangelia według Piłata", ale na cytatach jej nie ma. Natomiast w książce "Moje Ewangelie" jest kontynuacja tego wątku. Ewangelia według Piłata jest w niej jedną z części, przedstawiona w formie rozpisanej na role (jak dla mnie nic nowego, nic ciekawego, po przeczytaniu "Ewangelii według Piłata").

Intrygującą zachętą do przeczytania "Ewangelii według Piłata" mogą być słowa autora z przedmowy:
Wolę gmatwać tajemnice, niż je wyjaśniać.
oraz
Lubię pytania, które [...]

1. Książkę czyta się jak kalejdoskop. Dzieje się tak za sprawą tego, że wygląda jakby narracja była prowadzona prze Kena i przez żonę Treyę. Dlaczego użyłam słowa >wygląda< dowiecie się z ostatniego rozdziału książki. Dzięki temu jedno wydarzenie ma światło z dwóch różnych stron, męskiej i żeńskiej. Oprócz tego wiele się dzieje: codzienne życie osoby chorej na raka, zmaganie z ciągłym podejmowaniem trudnych decyzji - co dalej, przeżyciami, rozterkami, bólem, cierpieniem. Radość z każdej kolejnej [...]

Książka jest poprzedzona korespondencją pomiędzy Khalilem Gibran a Mary Haskell. Zawsze interesujące jest dla mnie to, co sam autor ma do powiedzenia na temat swojego tekstu, książki, wiersza. W listach tych jest pewna wzmianka o pisanym Proroku. Ale listy są również wyrazem myśli autora ogólnie o życiu, adresatka jest nie tylko odbiorcą uczucia miłości, ale towarzyszem drogi głębokiego odkrywania duszy.

Listy trochę lepiej się czyta niż sam tekst Proroka, z powodu języka. W Proroku brzmi on archaicznie, przez co zdaje [...]

Cenię książki, których nie da się przeczytać jednym tchem, którymi należy się delektować, kontemplować, których przeczytanie niewielkiego fragmentu "wyrzuca na orbitę", powoduje, że człowiek nie jest w stanie wypowiedzieć opinii na temat przeczytanej treści, gdyż każda wypowiedź jest niepełna, zwracając uwagę na jedno umniejsza całość. Książki, w trakcie czytania których człowiek zawiera się w nich i jednocześnie zabiera ich treść do swojej rzeczywistości. To właśnie jedna z takich książek, poniżej kilka [...]

1. Książkę warto było przeczytać z jednego powodu a mianowicie dlatego, że autorka wie co jest rozwiązaniem. Rozwiązaniem jest miłość i w książce można znaleźć całkiem dobre określenie co nią jest a co nie, co jest tylko "neurotycznym pragnieniem miłości". Jednak w kontekście książki jest to tylko wzmianka. W takiej sytuacji, kiedy główne miejsce, piedestał niejako, zajmuje analizowanie osobowości neurotycznej, a nie sposób radzenia sobie czy postępowania z nią, po przeczytaniu książki myślę, że neurotyk ma [...]