gdy byłam mała
Tytusa pokochałam
skakał jak szalony
z komiksowej strony
choć rysunkowy, zabawny małpiszon,
lecz z człowieka miał coś on
to Papcio Chmiel takiego go stworzył
i niezwykły świat wyobraźni przed nami otworzył
pokazał wymyślne pojazdy i urządzenia,
z którymi dziś, w rzeczywistości mamy do czynienia
komiksowa absurdalność zdarzeń z błyskotliwym humorem,
była przepustką by Papcio Chmiel zawładnął nami z tym utworem
wychowywał i edukował kolejne pokolenia,
a dzisiaj już z nami Go nie ma
lecz Papciu Chmielu pamięć o Tobie zostanie na kartach komiksu
i w sercach dzieci, którym dałeś doświadczyć z Tytusem przygód stu

niezauważana, nosi po świecie,
wciąż jest więziona w bucie, skarpecie
także i ona wymaga czułości,
na niej obrócić się mogą losy ludzkości
więc zadbaj, dorośnij do niej człowiecze
niech to nie będzie twój słaby punkt Achillesie

ukochane góry przybrały postać krainy, co tylko w  baśniach,
wchodząc tu, na zaśnieżone ścieżki zapominasz o waśniach
zima w mieście w niczym nie równa temu co w górach,
tam wszyscy taplają się wciąż w pośniegowym błocie,
tutaj stąpasz po bielusieńkich chmurach,
ogarniając wzrokiem ze szczytu niemzierzone, czyste połacie

zaraz to taka duża bakteria,
co wdziera się przez uszy i dręczy człowieka
nic wtedy nie pozostaje, jak tylko czekać,
aż będzie lepiej,
choć czas ucieka
Boże chroń nas od zaraz

za czym kolejka ta stoi?
po kaganek, kaganek oświaty
na co w kolejce tej czekasz?
na kaganiec, kaganiec ze szmaty
co kupisz, gdy dojdziesz?
mikroba, mikroba, mikrusa
co przyniesiesz do domu?
korona, korona, wirusa.

bądź jak kamień, stój wytrzymaj,
kiedyś te kamienie drgną
i polecą jak lawina
mimo nakazom
mimo nakazom
mimo nakazom

latają bąki
wśród kwiatów pięknej łąki
czuć powiew wolności

w kwarantannie
kąpiel w wannie
to namiastka jest Bałtyku,
w którym muszli jest bez liku

ja mam jedną, wielką muszlę
której szum usłyszeć muszę
kiedy podczas mej kąpieli
współdomownik z nią się dzieli,
tym co aktualnie posiada
gdy na brzegu niej przysiada

ja zaś tworzę w wannie istną rafę koralową,
wrzucam pumeks, gąbkę i myjkę kolorową
no i stać mnie jeszcze na ten luksus wielki,
że nurkuję bez maseczki podziwiając zielone kafelki
w jednej chwili znaleźć się też mogę nad Niagarą,
wsuwając nogę pod kran z wodą i unoszącą się parą

więc nie martwcie się, że dotykają was pandemiczne ograniczenia,
bo w domowym zaciszu również można realizować swe pragnienia

marzy mi się ognisko z gitarą
w odległej zielonej kniei
z rozśpiewaną wiarą,
ze skrami pełnymi nadziei,
co lecą do nieba w ciemną noc,
by spotkać się z gwiazdami,
a wszystkim, co w kręgu z błyszczącymi oczami,
ciepło ognia na skrawku ziemi daje wielką moc

pod baldachimem prześcieradła na gumce
kryje się nasza łajba,
nie mając nic prócz siebie i okrycia,
co wieczór szykujemy się do nocnego rejsu,
łajba zmienia się w tratwę albo transatlantyka,
czasem prom do zimnych Helsinek,
wtuleni w siebie dzielimy los titanica