Wiersze — Tootsy.

Zagubiona młodzież,
rozwydrzona kroczy,
nie umie rozmawiać,
spojrzeć prosto w oczy.

Chamstwa wulgaryzmy,
bruku już sięgają,
przepraszam, dziękuję,
takich słów nie znają.

Ich tokiem myślenia, [...]

Mały kamyk bez wartości,
a kosztuje bólu wiele,
nie dodaje nam blaskości,
ale siedzi w naszym ciele.

Niepytany się odzywa,
daje znaki że jest z nami,
on się wcale nie ukrywa,
żywimy go hojnie sami.

Leżąc sobie odpoczywa, [...]

Jak miło jest powitać razem,
wschód słońca po upojnej nocy,
być twórcą życia, jej pejzażem,
uczuć malarzem po północy.

Milej wakacje się wspomina,
zakazu inny bywa smak,
owoc co pachnie jak malina,
którego nam na co dzień brak.

To chwile doznań uniesienia,
niechaj szczytują mimo woli,
a gdy powrócą nam wspomnienia,
czas na to wszystkim nie pozwoli.

Kłamstwo bliższe zawsze ucha,
umie gościć się naiwnie,
nieproszone siada, słucha,
nie karmione żre przeciwnie.

Prawda to bezdomna pani,
nigdzie miejsca nie zagrzeje,
kłam świadomie jeszcze rani,
I szyderczo z niej się śmieje.

Niezaradna, brak przyjaźni, [...]

Raz w tygodniu
tak z wieczora
do sypialni
pcha się zmora

Strach nawiedza
niespodzianie
włazi w łoże
na kochanie

Powab w swą [...]

Słowa szczere czasem bolą,
tekstem ostrym są w piosenkach,
a słuchacze takie wolą,
bo nie mają krwi na rękach.

Parzą ucho to wrażliwe,
dzielą ból na swój i twój,
a nie wiedzą jak dotkliwie,
żądli wściekły osi rój.

W jednej “Trójcy” świętych brak, [...]

Kiedy sam przed lustrem siedzę,
nie mam czasu o nic pytać,
patrzę w oczy, usta śledzę,
chciałbym sens życia odczytać.

Zgasić pożar, który płonie,
jedną łzą cieknącą z oka,
i wystarczy złożyć dłonie,
myśl w zadumie jest głęboka.
[...]

Archeologiem nigdy nie byłem,
ale kopię w swoim życiu,
na powierzchnię wydobyłem,
dużo gadam po wypiciu.

Stary pień korniki toczą,
prochy po mnie pozostaną,
śladu życia nie przeoczą,
ludzie którzy to czytają.

To co było też się zmienia,
czasem przeszłym przeorane,
twardy dowód to z kamienia,
i to słowo napisane.

Nie otworzę tamtych bram
inny klucz trzymają dłonie
tę bezsilność w sobie mam
Nie ten wóz i nie te konie

Z tyłu głowy były głosy
dziś nie mają już znaczenia
czas grzebieniem czesał włosy
i prostował mi marzenia

Raz mnie smucą a raz śmieszą [...]

Ja dobrze wiem, że przyjdzie czas,
dziś to nie to, to jakiś żart,
nie spaja nic, nie łączy was,
wierzycie wciąż w życiowy fart.

Wyrywa się z samotni cień,
pragnący znaleźć przystań swą,
jeszcze nie dziś, to nie ten dzień,
Oszukać chcesz myślami ją.

Głęboko gdzieś, na samym dnie,
uśpiony śpi niewinnym snem,
Nie powiesz tak, nie powiesz nie,
Bo żyjesz dziś, straconym dniem.

Są chwile które kroczą w czasie,
niech idą sobie precz i już,
Pobudzić myśli, przecież da się,
wysiłku w siebie trochę włóż.

Samotny żeglarz w swojej łodzi,
Kieruje ją tam, gdzie jest ląd,
Odnaleźć cel mówiąc- nie szkodzi,
I ty i on popełnia błąd.

Ile to jeszcze nieprzespanych nocy,
wpatrzonych w ekran telewizora?
ile wykrzesać z siebie jeszcze mocy,
by wcisnąć myśli złe do wora?

Jak studzić głowę która płonie?
co trawi myśli z dawnych lat,
zacisnąć na niej swoje dłonie,
obrazić się na cały świat.

Przyciskam do poduszki głowę, [...]

Dwa spojrzenia
dotyk rąk
dwa marzenia
miły krąg

szepty dłoni
sploty ciał
czystej woni
nagły szał

Głos pokusy [...]

Ulicą majową w nieśmiałej zieleni,
tak świeżą jak usta dziewczęce,
dwie wiosny szły zgodnie stąpając po ziemi,
trzymając się czule za ręce.

Obydwie urzekły mnie swoją pięknością,
choć różna ich była uroda,
pod rękę wziąłbym pospiesznie z radością,
bo każda tak piękna i młoda.

Ta przyjaźń i zgoda w pamięci utkwiła,
ulica w beztroskiej radości kąpana,
pragnąłem być razem, tak mi się marzyła,
niewinność przeze mnie kochana.

Życie cię nauczy,
poświęceń ofiary,
bo sumienie mruczy,
będziesz i ty stary.

Obudź serce swoje,
niech innych raduje,
otwórz weki słoje,
niech dobra skosztuje.

Nie nosisz oręża,
co duszę bogaci,
wiedz dobro zwycięża,
i dobrem odpłaci.

Zbyteczny się staję
i przeszkadzam w życiu,
jestem jak butelka,
pusta po wypiciu.

Przeszkodą dla ciebie
są prośby wołanie,
pomocy z dna studni,
ucho nie dostanie.

Kiedyś mnie zabraknie
i wtedy zrozumiesz,
obojętność boli,
a pomóc nie umiesz.

Zawsze pośród ludzi
i cieszyć się umiał,
świat wokół wiruje,
on się już wyszumiał.

On zamknięty w sobie,
w jednej puszce coli,
pomóż tu człowieku,
jego bardzo boli.