Pokochać
Brzmi to
Tak donośnie
Jest to słowo pełne ciężaru
Odpowiedzialności
Też
Sposobu potrzeba
Do otwarcia
Zabezpieczeń
Tkwiących w sercu
Podejmę próbę
Może będziesz łaskawa
Choć mam też wytrych
Co oznacza jedno
Wedrę się tam do ciebie
Z uczuciem
Pewnością
Szacunkiem
I nie wyjdę
Przysięgam

Po przebudzeniu
Tylko jeden widok
Jest w stanie nacieszyć moje oczy
Gotów sprawić prezent duszy
Sercu
Też z pewnością
Nie zaszkodzi
Poczuć
Doświadczyć
Samego najlepszego
Zmysły
Wypełnione były szaleństwem
Zwariowałem
Z posiadanego
Ogromnego szczęścia
Ciebie

Moje serce
Jest gotowe
Możesz strzelać
Ale nie fałszem
Lub czymś podobnym
Uderz mocno
Abym w myślach
Nie widział niczego
Poza tobą
Więc
Zbędne jest czekanie
Poczekam
Na wszystko
Na ciebie

Zawsze
Oznacza
Trwale
Uciekasz
Dokądś
Beze mnie
Łamiesz zasady
Robiąc unik
Nie chcę
Tylko patrzeć
Na twoje niepewne oblicze
Bo chcę ciebie teraz
Objąć
Najmocniej jak się da
Żebyś już nie znikała
Proszę

Uzależnienie
Rzuca cień
Na moje serce
Pragnę
Coraz mocniej
Twojego dotyku
Ust
Uśmiechu
Poczuć
To wszystko
Jak po ciele
Przechodzą dreszcze
W każdej chwili
Z tobą

Chaos
Zostawia ruinę
Trzeba pozbierać myśli
Szukać
Nowych emocji
Bo stare zginęły
Szczęśliwie
Trafiłaś się
Mojemu sercu
Piękne są to chwile
Zostałaś strażniczką
Osobistych doznań
W nowym ładzie
Jesteś moim szczęściem

Była jego źródłem
Uczuć
Serce zawsze kwitło
Przy niej
Nie mógł czuć się źle
Niefajnie
Jakoś
Bo stworzyła mu azyl
Bezpieczeństwo
Zapewniła sobą
Dzięki temu mogła rosnąć
Dorodna
Dojrzała
Miłość

Chciała być dla niego podporą
Rozwiązaniem
Dylematów w świadomości
Niepotrzebnych
Pragnęła doświadczyć
Co takiego
Serce nacechowane szczerością
Jego
Do niej mówi
Mogło być tutaj dużo intencji
Też fajnych
Jej odpowiadała tylko jedna perspektywa
Z nim
Wszystkie inne odrzucała
Bo miłość
To on

Bolało
Ją bardzo dotkliwie
Serce
Zdławione ciężarem
Ogromem
Nagromadzonych emocji
Błagało
O lepsze znośniejsze jutro
Może
Ktoś delikatnie zapuka
I pokocha
Zostając już
Zawsze

Nocą szukała sensu

Do wszystkiego

Spotkała

Łowcę czyhającego

Na sny

Nie miała w ogóle czasu

Dla niego

Bo musiała już iść

Ktoś ją zawołał

I uwolnił od koszmaru

Niekochaną była
Miała tożsamość
Pociętą
Na miliony kawałków
Każdy z nich
Pełen uczuć
Za bardzo chciała
I zbyt mocno
Chyba
Zostać pragnęła
Czyimś płomieniem
W sercu
Ale to nie zbrodnia
Tak sądziła

Omijać trzeba miejsca beznadziejne
Ślepy zaułek wówczas złośliwie zaczepia serce
Najlepiej jest się skryć dla bezpieczeństwa
Pod takim niebem, gdzie cisza zadowala
I brak jakichkolwiek oznak prześladowania
Zmierzam więc niezbyt pewnym krokiem
Świadomość teraz przekazuje tysiąc myśli na raz
Przekroczyć muszę granicę
A za nią już pewnie czekasz
Nie umawialiśmy się na nic
Taka jest prawda
Lecz nie przejdę obok tak sobie
Gdy na tobie wzrok się zatrzyma
Chciałbym tylko twojego towarzystwa
Na całe pełne komplikacji życie