Chodź powtórzymy matematykę

Sprawdzimy namacalnie czy dwie linie równolegle mogą mieć punkty styczne
A moje usta lustrzane odbicie na Twoich wargach

Poćwiczymy sobie potęgowanie przeżyć
Aby krew przyspieszyła w ciągu geometrycznym

Wtem środki dwóch okręgów połączę odcinkiem
I symetralną jego oddechem wyznaczę przez Twoje ciało
Aż do kąta rozwartego między udami
Gdzie dwusieczna będzie potrzebna do przecięcia wierzchołka
Koniunkcja przejmie rolę
A geometria przestanie się liczyć...

W sinusoidzie ciał będziemy falować, aż do ekstremum
Kiedy funkcja najwyższą wartość osiągnie

I udowodnimy
Że jeden dodać jeden
Równa się Jeden
I jest to wartość bezwzględna i nieskończona

Wyryj mi ślad na sercu
Ażebym drogi z oczu nie stracił
Pędząc bez wytchnienia
Z głową w chmurach
Zachwycony Twoją fatamorganą

Utkaj pajęczynę ze zmysłowych fantazji

Zapachem słodkim
Zwab w nią moje serce
Rozpal wewnątrz domowe ognisko

A na włóknach wszystkimi członkami
Zagraj najpiękniejszą melodię

Dwóch drgających dusz

Jak drewniana huśtawka
Na zapomnianym placu zabaw
Zalewam słoje łzami deszczu
Delikatnie kołysząc się w rytm
Powiewów wiatru
Samotności

Usta moje spragnione
Zielone z nadziei
Jak zboże ozime
Pragnące dotknąć warg Twych wilgotnych
Kawałkiem chleba
Życie swoje oddając w zamian

Słowo
Jak uschnięty kwiat mirabelki
Wiatrem nadziei niesiony
Frunie w świat z ufnością
Że owoc po sobie zostawi

Nie traktuj mnie chłodem
Bo sczernieje
Kwiat mojej miłości
Dopiero co rozwinięty
I liście nadziei opadną
Nie zaznawszy wiosny
W sercu

Jesteś jak zachodzące słońce za pagórkiem
Gdzieś pomiędzy drzewami

Ciepłymi barwami kolorujesz moje zszarzałe serce
Promieniem uśmiechu rozświetlasz moje zafrasowane codziennością oblicze
Przyjemnym powiewem muskasz ledwo co zielone źdźbła trawy na łące

Ile dałbym żeby Cię dogonić i chwycić za wyciągniętą do mnie
Łagodną małą dłoń
Jeśli nie za zawsze
To chociaż na chwilę

Zanim uciekniesz
I ponownie zajdziesz za horyzont
Moich marzeń

Jak drzewo w skale
Zakorzeń się w mym sercu
Tak głęboko

Aż zimny głaz
Pęknie z miłości

Znajdźmy się tam
Gdzie niebo styka się z naszymi marzeniami
A na obłokach drzemią
Niespełnione nadzieje

I patrzmy jak słońce zachodzi ze wstydu za horyzont
Oblane barwami zazdrości
Że jesteś moja

Będę tam na Ciebie czekał
Słuchając żałosnego lamentu morza [...]

W ciemną noc
Na leśnej polanie
Zatańczmy ostatni raz
Tego wieczoru
Pod batutą świerszcza

Podświetleni księżycem
Z czarną rozpaczą w oczach
Wirujmy w rytm żabiego rechotu
Nie mogąc przeboleć że ta noc jest taka krótka
I zaraz wybije szara godzina

A jeśli mi dech zaprze
Przez Twoje oczy
Niech gwiazdy wyszeptają
Że noszę Cię w sercu

Spotkajmy się na styku naszych warg
Konających z tęsknoty

Z dziecięcą ufnością
Wtul swe ucho
W moją pierś
I Poczuj

Jak bije we mnie
Twoje serce

Gradem pocałunków
Przyjdę do Ciebie z miłosną ulewą
Wiatrem namiętności
Włosy poplączę i przepasam biodra
Wedrę się w każdy zakamarek

Z początku lekki kapuśniaczek przerodzę
W deszcz lawy którym opętam zmysły wszelakie
By potem rozpętać potężną wichurę
Gdzie ciała poplątane
W rytm grzmotów
Falować będą w rozwścieczonym morzu doznań

Wtem złącze dwa serca w Jedno wspólne
Ażeby jednym pulsem biły
I dreszczem zimnym
Wszystkie tkanki przeniknę

Promień słońca padnie na Twą łzę
Wywołując tęczę w wywróconych oczach
A kurz opadnie
I ozon czuć będzie w powietrzu

Zakwitnij dla mnie
Rozwiń swoje nabrzmiałe pąki
Rozchyl delikatnie płatki
Twojego Kwiatu

Ja jak pszczoła przycupnę na Twych nastroszonych pręcikach
Ażeby dyskretnym muśnięciem pazernych czułek
Słodki nektar zebrać

Ciepłym oddechem otulę łodygę [...]

Odurzać chcę się Tobą
Jak kwiatami jabłoni
Po długiej zimie
Niecierpliwie
Zachłannie
Latorośl po latorośli

Aż w końcu zerwę ten owoc zakazany
Z Rajskiego Drzewa słodyczy
Pachnący rozpustą
[...]