Obudzę się
I nie wiem
Czy to ta sama straszna noc, czy jeszcze tylko wieczór

Otworzę oczy
I nie wiem
Czy to jeszcze ten sam dzień, czy może już następny

Wstanę
I psiakrew nie wiem
Czy to jeszcze moje życie...

Moje serce zaszło za chmury
Zaraz zacznie pompować deszcz łez
Myśli zbłąkane
Nie wiedzą gdzie mają się schować

Może pod drzewo niepewności?
Albo parasol z kłamstw utkany rozłożyć?

Zgiń przepadnij demonie strachu
Co duszę mą w wieczną zmarzlinę wpychasz
I każesz jej drinki zwątpienia wypijać z palemką

Pójdź precz bo nie ręczę za siebie
I w końcu zdobędę odwagę
By zrobić to
Przed czym uciekam...

Kiedy już dzwony umilkną
Życie Twoje odejdzie
W zapomnienie
Na wieki

Póki biją
Nie zapomnij być człowiekiem
Zło które wyrządziłeś
Będą dłużej pamiętać

Kim jesteś człowieku?
Skoro patrząc w lustro
Nie widzisz swego odbicia

Kim jesteś?
Skoro patrząc w oczy drugiego człowieka
Nie widzisz nic innego jak swoje ego

Kim do cholery jesteś?
Skoro łzy Twoje i emocje ciężej wycisnąć
Niż wodę z kamienia
A wstyd zasłania prawdziwe oblicze

Nie wiem jak mam Cię nazwać

Ale znam Twoje imię
A raczej moje imię...

Byłem dzisiaj na randce
Z samym sobą
Było drętwo
Nie czułem chemii
I chyba nic z tego nie będzie
Nie pasujemy do siebie