Był to uśmiech, który można próbować naśladować, stojąc przed lustrem w łazience.
Magnetyczny, rozkoszny, zdający się mówić: Nie możecie oderwać ode mnie oczu, co?

Cudem , na który czekała był ON bo właśnie JEGO oczy uleczały jej ślepotę , JEGO słowa pozwoliły jej uwolnić się z ciała niemowy. To JEGO miłość pozwoliła jej odrodzić się na nowo , by to właśnie ONA mogła powiedzieć MU że kocha...

On powiedział , że JĄ kocha , ale było już za poźno ona pokochała innego . . .
Lecz po paru dniach MIŁOŚĆ do niego wróciła... Na wszystko było już za późno by mogli razem BYĆ ..

- Kto tam?

- Śmierć , ale nie bój się nie po Ciebie .

- A po co lub kogo?

-Po Twoje martwe serce !

-Ale ono odżyje , gdy ON do mnie wróci !!

-UMARŁO . . .

-Czyli ON...

- ..nie wróci.