Byłam w czyimś życiu tylko chwilą. Pięknym, godnym uwagi przebłyskiem wieczności I Ziemi Obiecanej. Byłam czyimś życiem na chwilę. I chwila minęła. Dla mnie otworzyła się wieczność i to co w tej wieczności mogę wykreować.

Ludzie są jak plastelina. Jeśli za długo ją wałkujesz i ugniatasz, rozpływa się i przestaje sprawiać radość. Z takiej plasteliny ciężko jest uformować cokolwiek sensownego.

Prawda bywa czasem ciężka i wymaga wielu poświęceń. Czasem poświęcić trzeba siebie i własne szczęście w imię prawdy. Życie w kłamstwie powoduje, że czarny robak zżera nas od środka.

Najgorsze lub najlepsze co może zdarzyć się ludziom samotnym, to znieczulić się na własną samotność.

Kabaret potępionych- jeśli już mam trafić do piekła na wieczne potępienie- to chciałabym, żeby mówiono tam po czesku ;)

"- Nie muszę Cię kochać. Nie łączą nas żadne kredyty ani zobowiązania. Kocham Cię, bo chcę.
- Łączy nasz kredyt zaufania.
-Ty, Mój Drogi, lecisz na debecie w takim razie"

Czasem zaufanie to nie wszystko

A co jeśli błyskawice to akupunktura dla Ziemi? Uderzają w określone miejsca mając na celu zasilenie energii Ziemi? :)

Bóg, jeśli chce jeszcze istnieć w tym świecie, powinien wprowadzić się do Internetu i tam stworzyć Niebo.