Szła do księgarni po następną książkę, gdy właśnie wyszło słońce. Po dwóch tygodniach beznadziejnej pogody wreszcie mogła w pełni się nim nacieszyć. Zapomniała gdzie i w jakim celu szła znużona przez miasto i usiadła na ławce. Założyła okulary przeciwsłoneczne, które zawsze nosiła w torbie. Nie mogła napatrzeć się na miasto, wydawało się inne, jakby ożyło z wiecznego snu. Posiedziała tak jeszcze kilka minut, po czym wstała i ruszyła w zupełnie przeciwnym kierunku, niż ten, w który zmierzała. Nie mogła przestać patrzeć w niebo. Nie myślała nad tym, że wygląda to dziwnie, po prostu cieszyła się razem ze słońcem. Gdy podążała wzdłuż chodnika, nie zwracała uwagi na przechodzących obok niej przechodniów, gdy nagle...
- Jak chodzisz ?!
Dziewczyna w skutek zderzenia [...]

Za kilka lat imiona najbliższych odejdą w niepamięć, za parę lat dorosłe życie przyćmi nam wzgląd na dziecięce wspomnienia.

Nie módl się o umiejętność naprawiania tamtych spraw, a o umiejętność utrzymywania tych następnych w idealnym porządku.