po zamieszczali się rzędami
wzdłuż zdobycznej ściany

czekając na golgotę

spowiadają mi o nienakarmionych
złych z przemoknięcia
drzewach
które niekoniecznie specjalnie
chciały się tylko pochylić a przepadły
rozłamane na błahostki

tkwią teraz niczym relikwie
w serwerach i bazach danych
portali literackich

z woskiem przy skroni i coraz bliżej słońca
opalają się czyjąś tęsknotą

zupełnie jak ty czy ja

z cyklu N.E.T

industrializm w czystej postaci
- manufaktury napędzane cukrem i nikotyną
krwiozbieg któremu zabrakło odwagi
żeby dostrzec przedwczesność w cienkiej strużce

.

jesteś moim postanowieniem poprawy
- najmniejszym palcem stopy który nie drgnie
nawet bez tego obok zrośniętego z nim
niedbale przypływem i echem każdego kroku