Słychać szumy i trzaski, jakiś zamach się szykuje,
Szklanki się tłuką, ludzie uciekają, ktoś zabić ją próbuje?
Z kieliszkiem w dłoni, czerwoną różą we włosach,
W swej czarnej sukni, bezsilna i umęczona.
Upadła na twarz, na jej skroni strużka krwi się pojawiła,
Ale nikt nie dostrzegł, już nie żyła.

Sakuranbo, jakie piękne...
dookoła ich pełno,
delikatne pączki, kwiaty...
wszędzie biało i spokojnie.
Ale nikt go nie dostrzega...
Kanashimi! Tak, właśnie.
Wszyscy obojętni...
ale tylko ja,
ciszą objęta, spokojem.
Miłość! To ona wszystko zepsuła,
miłość, do ciebie...
Była tak piękna, nieodwzajemniona.
To mnie zepsuło...
ale ja wziąż kocham.
Chwyciłam twoją duszę,
próbowałeś się wyrwać...
Odebrałeś swoje ciało i umysł,
ale nie ból.
Teraz został mi tylko płacz,
Zetsubou...

Kochani- by zdradzić

Rodzina-by się wyżyć

Przyjaciele- by oszukać

Znajomi- by wykorzystać

Obcy- by pomóc

Wrogowie- by pokochać.....