Wiersze — taktojax

Coronavirus, to taki świrus
Obnaża polityków przechwałki
Jacy jesteśmy prężni tej walki
Grypa wyborcza w toku
Nie ma co - wszyscy w amoku
Masek,mydła i spirytu brak
Służba zdrowia za pan brat
Kołuje, lansuje i informuje
Jak łatwo wszystko przekłamuje
Kwarantanną szkół społeczeństwo uspokaja
Kościoły otwarte - takie jaja.
Marketowy mobbing
Dzisiejszy szoping
Zakończony czkawką
Coronavirus nam zajawką.

Coś pisane na kolanie, na polanie
Ernest Dominik Łuszczek
12.03.2020

Rozmyślania godziny godne
przy kromce chleba z okrasą jeszcze.
To nie sprawy pogodne
rwą wnętrze po wietrze.
Wiadomości skrytych wrzawą,
okrytych piętnem oddechu.
Nadrabiasz prasę poranną
łykiem procentów bez podekstu.

Prasa, wizja ... tchną horrorem
giełda, świat kaszle chwil kłamstwem.
Jesteśmy jak mrówki wybryku natury pomiotem,
niedorzeczni... i nie wrócimy tu z powrotem.
Zarażeni życiem jeszcze chodzimy
jemy, pijemy, pracujemy.
Dali nam trwogi godziny...
nie jesteśmy na tyle bogaci - raczej tu nie zostaniemy.

Nabożeństwa życia dylematy
z czystym sumieniem czy przekonania kazamaty.

Gdzie dziś On króluje,
gdzie zbiera on chwałę
gdzie jest stwórca Bogiem zwany.

W odchłaniach Watykanu tajne akta leżą
czekają, aż inni prawdą je sponiewierzą.
Ołtarze - oddechem złota o koronę wołają
ostatnim groszem biednych sponiewierają. [...]

Dniem błądzimy
nocnych abstrakcji narzędziem.

Kartka z kalendarza stosem po kątach leży
gdziekolwiek wzrok poniesie
żółknie, momentem.
Wszyscy enigmą
wspomnień, miłości i żalu
pod powiekami błądzicie
jesteście tu i teraz, lecz nigdzie.

Przytulmy arogancję
śpiewem ptaków nutą.
Czas nam ukradną
lecz nie nas samych.

Ernest Dominik Łuszczek
Przyborów 2017.03.25

Dziś jej obraz już zwietrzały

choć każdy uczucia w niej obłędem.

Szkłem pachniała, dostojna cegłą

wieczornym westcchnieniem

ojców i dzieci miliony.

Zapach wolności sercem jej dudnił [...]

W imię Ojca, i Syna, I Ducha świętego
rozkawałkowany stwórca zapomniany będzie.
Marketingowym ruchem, na pamiątkę niby
łamiemy swoje życie opłatkiem
skrawkiem
bądź przypadkiem.
Uśmiech na ciele
duszy grymasem pluje
serdeczności wieczoru w ciszy,
nie jeden udaje.
[...]

czas się nie zatrzymuje
po swoje dąży
ciągle krąży

koło życia zatacza
smutkiem,śmiechem
i miłością też

nie każdy udźwignie świata piękno
podąży za swoim ja

Iskra, taki mały świetlik
żar być może

To TY i Ja razem

Lata cztery całe
ze sobą zarazem
Niech nam los następne czterdzieści lat
poszczęści.

Pamiętam i Kocham z serca całego .

Co mam napisać, nie wierząc prawdzie
co wspomnieć, gdy czas płynie uparcie.
Tylko w zadumie kawałek przeszły uczcić
zostawić uśmiech i z sobą się kłócić.

Sprawiedliwości szukamy u stwórcy
pamiętać nie chcemy o kresu życia maksymie
szok i niedowierzanie dla wszystkich cios zabójczy.
Tak czasami bywa, śmierć nie jest zwidem.

Zanurkuj nam koleżanko pomiędzy błękitnymi kolorami nieba.

Agnieszce ś.p.

Człowiek żyje wciąż
i ty i ja, wszyscy jesteśmy
nieśmiertelni jeszcze.

Nikt nie wie gdzie koniec
dosięgnie łask Bożych
o kawałek szczęścia rozbije mur przypadkiem.

Ja też spijam rosę dnia wczorajszego
po kawałku liżę życie Tobą
w piórniku emocji ukrytą. [...]

jakież proste chwile
flamastra grubą kreską kryte

głęboki haust medialny
kłamstwa i wiary
upośledza rozumny niefart

kwiatów zapach słodki
zagląda nosem do komór piekielnych
tam słońce radością
a księżyc niebytem

na bakier wiara odkłada
w nas myśli
natury szczerej

gdzie jesteś aniele stróżu
no pytam się gdzie
dziś nie ma miłości
wojna jest w tle

Ernest Dominik Łuszczek
Helenaveen 2016.09.11

mamona bóstwem stoi
złoconymi koronami świeci
wiary chęć

bałwochwalstwo w marmur odziane
schorowany dłońmi odlicza
modlitwy koraliki

w zakłamaniu

duszę pieniądz wykupuje [...]

zaglądają do okien
ludzie także
chcą wiedzieć wszystko
plotkarze ?

świat kartami otwarty
wirtualnymi też
kopiuj i wklej
a tak sobie na podobieństwo

moda i lubienie albo i (po)
w tym drugi świecie
dziś obok mnie i ciebie
złoci fałsz prawdą iluzji

chylą więc czoła imaginatom
twym tlenem oddychającym
wytrawny poeta myśl piękną wystawił
przez ciebie nie podpisaną

Ernest Dominik Łuszczek
Helenaveen 2016.05.14

Wiosny nuty, naście lat temu
duszą ojcostwa oddałem dziecku swemu.
Owoc miłości świat przywitał
dołożył troski, uśmiech zawitał.

Wczoraj to już nie dziś
zacząłeś po dorosłości iść.
Dzieckiem mym i tak pozostaniesz
będę przy tobie nadal, gdy upadniesz.

Kochaj ludzi, ciesz się wszystkim
Bóg przewodnikiem będzie, a ojczyzna kimś bliskim.
W imieniu swoim synu i matki twej
życzę wszystkiego dobrego, dedykując ten wiersz.

Dziecku swemu z okazji osiemnastki...

Znów cierpienia pamiątka
o twą wiarę się prosi
Tradycja i wierzenie
próbuje zadumę wydrążyć.

Dzieciństwo innym zapachem trąci
dziś i smak inny wymiar ma.
Każdy z nas swoje udręki nosi
po świecie chodzi wiele karm.

Zmartwychwstaniem cieszmy się
swą polskością też.
Na barkach piękno historii nieśmy,
zdrowym duchem nam Panie wiej.

Za progiem wróg krzyże łamie,
duszpasterz też orędownikiem pieniądza.
My mamy swoje święta
a pamięć i buta w nas żywotna.

Pogodnych świąt wszystkim bez wyjątku :)

Ernest Dominik Łuszczek
autor tego wiersza

Z kości wydarty twór

pięknęm pachnący, lecz nie Adamom dwóm.

Niby identyczne, aczkolwiek inne

nie jeden przy niej świrem.

Smukła kibić,zabawka piersią zwana

o to męska część tytularna. [...]