Wciąż zaplątana w przeszłość kłamstw.
Usycham pod żarem głębokich ran.
Nie zapomnę...
Nie zostawię...
Utkwię w nici splecionej przez amora.
Nie było mi dane ujrzeć uśmiechu na koniec.
Poczuć ciepła.
Usłyszeć oddechu naszych ciał,
niczym zapomniana melodia dawnego kompozytora.
Wzdycham do tamtych lat, krew żarzy się,
umysł poszukuje cię.
Wszystko zmiennym jest.

Ubrania dzięki warstwie powietrza
znajdującej się między włóknami
zapewniają izolacje cieplną od otoczenia,
tak samo jest z miłością,
ogarnia całe twe ciało,
że nie odczuwasz zimna świata.

Niewarte są twoje słowa,
nie trudź się, jestem tu,
stoję by zniknąć.
By moja cząstka w proch się obróciła,
a świat, który uważałam za zgubny istniał nadal.