A ja ze strachu piszę ten list żałosny
Ze strachu przed słowami składam słowa
Ze strachu przed myślami, za czarne zasłony
milczenia własne myśli przed sobą chowam.

A ja z nadziei piszę ten list zuchwały
Z nadziei, że Ty czasem piszesz list taki
w myślach, które oczy niebieskie skrywały
tak, że i Twój Anioł Stróż się nie domyślił

A ja by pamiętać piszę ten list jak mantrę
By pamiętać Twe włosy, jak młoda trawa
miękkie, gdy kładłem na nich zmęczoną swą głowę
czekając, aż świt okrutny mi Cię skradnie.

A ja by go spalić piszę ten list smutny
By dym splamiony sercem i atramentem
Znalazł Cię pod tymi gwiazdami co w czas dawny
tylko dla nas i rzekł dwa słowa...

Stał na półce za szybą
usłyszałem jak mrugają mu szklane oczka
więc przytuliłem do szkła mój
dziecięcy nosek, aby lepiej Ci się przyjrzeć misiu

Miałeś pluszowe futerko - jasny brąz - kora młodego drzewa
Dwoje szklanych oczu wciąż pełnych światła
I tę niegroźną łatę przyszytą na piersi
I ten wyuczony uśmiech miałeś

Stałeś tam na półce Misiu, widziałem
Wpatrzony w zimną szybę i ciepło ludzi
Skłonny pokochać każdego, kto Cię przytuli

Twoje futerko musi być miękkie, pomyślałem
nie tak jak szyba
I bez słowa, na znak współczucia
szklanymi oczami dwa razy zamrugałem

Nie umiem pisać ze złości
Bo i co mam napisać?
że wściekłość we mnie gości?
że nie widzę świata?
że serce mi wali?
że w piersi kołata?
że duszno?
że ciężko?
że
...
że co?
że to objawy miłości?

-Jakbym się położył
było by mi lepiej
-Przecież już leżysz
-Położyłbym się bardziej

Najpierw upadł bastion armii
Tych najtwardszych z wojów
Potem powoli w samotności
Misie o oczach z guzików

Skrzypiący konik na biegunach
Dawno odszedł w zapomnienie
Tak jak w zielonych łupinach
ukryte z kasztanów stworzenie

Wszystko pogrzebane w pudle
malutkim pudełku, w którym wieczko się świeci
jak znicze na grobach przeszłości

Już tylko czekam, aż sam legnę
obok ołowianych żołnierzyków
Ja - człowiek - przeżytek dziejów

Łowił rybak ryby w rzece
wtem przechodzień tak mu rzecze
- Na co łowisz?
- Na ostry kijek.
- I da się na to złowić ukleję?
- Poczekamy, a nóż się nadzieje.

chyba, że jest żurkiem u babci,
albo bardzo długim sznurkiem,
albo wodą lecącą ciurkiem,
albo dziurą bardzo głęboką,
albo cóż... ludzką głupotą