Zaczynam nowy rozdział...
Rozdział, w którym nie będziesz nawet epizodem.

Chciałabym tak po prostu zamknąć oczy i zapomnieć,
że czegoś mi brakuje...

I czasem już tak jest,
że ludzie bez których nie wyobrażamy sobie życia,
całkiem dobrze bez nas sobie radzą...

Proszę, przestańmy czekać aż będzie za późno,
zróbmy coś, nim będziemy żałować, że nie zrobiliśmy nic.

Kolejny raz siedziała na parapecie i obserwowała spływające po szybie krople deszczu. Jedna za drugą miarowo uderzały o parapet. A każda z nich przypominała łzę płynącą po policzku smutnej dziewczyny. Dziewczyny, która nie potrafi sobie poradzić z otaczającym ją światem. Przepełnionej bólem, lękiem i ciągłym czekaniem na coś, co miało nigdy nie przyjść.

Masz wspaniałych przyjaciół, kochających rodziców.
A miłość?
Miłość sama przyjdzie w odpowiednim momencie.

A Ty jednym swoim uśmiechem burzysz te mury, które tak długo i starannie budowałam.

mimo wszystko, nie żałuję.

Ludzie najbardziej w życiu boją się zmian.
A ja boję się, że nic się nie zmieni...