Nie ma ludzi nie dwulicowych. Każdy z nas oszukuje w jakiś sposób życie, próbuje ukryć to, co uważa za niegodne do pokazania. Każdy z nas ma inną twarz wśród ludzi i inną w swojej samotni. Różni się nasz płacz przy znajomych od płaczu w poduszkę.

Pamięć to jedynie biochemia, a jednak określa ona każdego człowieka jako niepowtarzalną jednostkę.