Mylność wyobrażeń i złudne nadzieje
O ludzkim istnieniu pozbawionym wolności
Gdzie prawda wędruje przez szare aleje
Ginąc w objęciach największej tchórzliwości
Gdzie miłość wciąż walczy z podłą chciwością
Codziennie niszczona przez brak zaufania
A ludzie wciąż żyją ze swą obojętnością
Tak dobrze wyszkoliwszy talent udawania
I wszystko tutaj nie posiada wartości
Bo życie jest niczym pozbawione radości.

Nieuporządkowane myśli nazwane marzeniami
okute w kajdany strachu przed istnieniem
nierealne pragnienia zwane potrzebami
karmiące się serce, starym wspomnieniem
I słowa, które nie dają spełnienia
I brak nadziei na powrót radości
Bolesne żale szukają wytchnienia,
bo tylko smutek pozbawia wolności.

Nie powinniśmy przepraszać za to kim jesteśmy, ale za błędy, które popełniamy pomimo tego kim jesteśmy