W deszczowe noce utwierdzam się w przekonaniu, że wciąż żywe uczucie nie jest wystarczającym powodem do walki, na z góry przegranej pozycji.

Oczy zdradzają uczucia...to jedyna zdrada, która może sprawić ulgę i przynieść szczęście.

Zdarza się, że to za czym najbardziej tęsknimy to jedynie zlepek niekompletnych wspomnień i dziur w pamięci pokolorwanych naszą wyobraźnią.

Człowiek to złożona istota, może tęsknić i wspominać, lecz to wcale nie musi oznaczać, że chciałby choć na chwilę wrócić do pewnych miejsc czy ludzi.

Przychodzi moment, kiedy zamykasz jakieś drzwi lub ktoś zamyka je przed Tobą... Nie stój wtedy pod nimi zbyt długo, bo zamki w kolejnych, nowych, z biegiem czasu będą coraz trudniejsze do otwarcia.

Ilekroć od czegoś uciekała to w jego kierunku, aż w końcu uświadomiła sobie, że przed nim też zdarzało jej się uciekać... więc wszystko to było wyobrażeniem.

W takie ciche noce jak ta, zaczynam rozumieć, że były dni kiedy powinniśmy krzyczeć... zanim to wszystko przestało mieć znaczenie.

Jeżeli są momenty, w których czujesz, że musisz uciec, uciekaj w siebie... Tam będzie bezpiecznie.

Przestać rozmawiać, to najgorsze co możesz mi zrobić... a w konsekwencji najgorsze, co możesz zrobić sobie.

Zawsze nadchodzi moment gdy człowiek klęka i czasami ten, który postanawia się czołgać dojdzie dalej od tego, który za wszelką cenę chce wstać w miejscu upadku.

Czy po zakończeniu tego wszystkiego ulżyło jej i przestała kochać? Nigdy. Nigdy więcej nie przyznała się do tego co czuła.

Kiedy ślubowałam Ci miłość, nie miałam na myśli tej emocji, której nie mogę kontrolować. Przysięgałam kochać Cię do śmierci podejmując świadomą decyzję, to była kwestia wyboru.

Kiedy zrozumiesz, że miłość to nie kwestia niekontrolowanych emocji, a rozumnego wyboru, wtedy pojmiesz jej istotę.

Ten rodzaj przywiązania, kiedy zamiast słów wystarczy spojrzeć w oczy...takiej chcę miłości.