- Misiu mój Misiu, powiedz mi jak mnie kochasz...
- Powiem...
Z całego swego serca pluszowego, z całej misiowej swojej duszy. Tak, zakochany jestem po uszy!
Wiosną, kocham cię w czapeczce,
w bereciku z antenką.
I w piaskownicy, gdy w kolanko ktoś stuknie łopatką.
I łóżeczku gdy kaszel i katarek,
a gdy śpisz odganiam nocne mary...
- A latem?
- Latem to w hamaku, gdy bujamy się po zmroku.
A jesienią na smutki i humorki,
gdy zapomnisz kaloszy lub parasolki.
No i zimą gdy gwiazdka z nieba spada,
a babcia ciepłe bajki opowiada.
- A jeśli kiedyś zniknę i nie wrócę. Czy misiowa łapka przytuli gdy się zasmucę?
- Będę tu, w twoim, malutkim serduszku czekał.
A teraz śpimy, bo noc przed nami niedaleko...

Sylwia Pryga

"Nie widziałam Cię już od miesiąca.
I nic. Jestem może bledsza,
trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca.
Lecz widać można żyć bez powietrza."

— Maria Pawlikowska-Jasnorzewska *

***

piszesz że dobranoc
potem wkradasz się w moje sny [...]

puściło skostniałe jezioro
wokół zazielenił się las
my znowu w tym pod Paryżem
hoteliku co trochę był nasz

tam słońce łasi się zaprasza
Łuk Triumfalny liże ciał
łóżko choć dawno ostygłe
pachnie jak wówczas w ten szał

na pożółkłych kartkach tęsknoty [...]

krasule konik
z sienią dom stary
to czego jej nie zabrano

na strychu siano
drewno pod ścianą
miłość pachnie tak samo

na dworze ślisko
pod piecem płonie
ona zawsze pomiędzy

sękate dłonie
a mimo wszystko
żuraw skrzypi jej nędzą

Sylwia Pryga

"Chcesz się wypłakać zrób to w deszczu. Nikt nie zauważy."

najczystsze

oplatają nagie ramiona
  - niczym włosy
ziemia od ich szeptu drży

jak
pocałunki kochanka
docierają do wnętrza
krusząc skorupę soczystego
owocu

Sylwia Pryga

wyśniłam cię
chowałeś się uciekając pomiędzy
pniami starych dębów
wtulałeś dłonie w miękkość mchu
w zagłębieniach przemycając
moje szeptania
gubione gdzieś na półpiętrach lasu
nocne motyle podrywając ze snu

nie wiedziałam już
czy ja w tobie czy ty we mnie

jak tak można
jak długo...

Sylwia Pryga

noce są ciepłe
pełne obecności twoich rąk
puszyste

często obrażone
i przebiegle jak kot
wyciągają podstępnie moje słabości
wyjąc tęsknotą do tarczy księżyca
jak stepowy lis

Sylwia Pryga

"Ojczyznę kocha się nie dlatego, że wielka, ale dlatego że własna"

lubię wracać tam gdzie
wyrobionym zmęczonymi dłońmi chlebem
wita się każdy dzień
gdzie uśmiech dziecka skleja
rozkruszone serce

dokąd czekasz na mnie
z tym skradzionym ukradkiem
czy grzesznym

bo tam pachnie miłością

jeszcze tylko z(g)asnąć
jeszcze tylko się obudzić

Sylwia Pryga

gdy odchodzi człowiek
pozostaje niedopity łyk marzeń
gorzkie jak migdały chwile
i niewysłane listy opieczętowane słodkim dobranoc

wszystko wokół uczy się od nowa -
codzienna droga i jej pamięć stóp
kromka chleba wetknięta w dłoń
przez roztargnienie zostawiona rękawiczka

stary piec i odciśnięte w nim zgarbione plecy
z narzuconym bezładnie swetrem w którego my wtuleni jak kociaki łaszące się o miskę mleka

codziennie przykrywam pledem chłodne myśli
czarne jak kawa

czekam aż
pęknie ściana deszczu i zmyje bolące miejsca
wiatr zdmuchnie skrzypiace liście
przywoła pierwszy śnieg

Sylwia Pryga

był śmiech
  - nokturnem mnie wołasz
niebo pobladło słońce przygasło
  - oczy twoje
płomień świecy topi
chowane pod piersią łzy
tulę kocyk
  - pachnie jeszcze smółką

dlaczego...
  - "Bóg tak chciał" *

słodkie sny Aniołku śnij
śpij syneczku spokojnie śpij

jak niemalże ja

S.P.
*cyt. z filmu "Bogowie"

15 październik dzień dziecka utraconego

choć w jej oczach odbija się tamten maleńki świat
zastygła w pozie zgarbionej brzozy
sny pokaleczone o rozbite serce
i ciszę
co spływa chłodem po policzku kolejną już wiosnę
przez palce przewraca
paciorki łez
codziennie w nich pęka smutek i śmiech

coraz ciszej nuci kołysanki
wplatając we włosy błękit i biel

Sylwia Pryga