Sylwia P.

lato jeszcze
pachnie malinami
malinowymi pocałunkami

kosztuj

we włosy wplataj
przyjemne drżenia
rosy i traw

śmiej się i płacz [...]

och!
piękna...

a ta wilgoć na niej
to z porannej rosy
subtelnie przy dotyku drży
i powiewach wiatru
powoli
rozchyla płatki chcąc więcej

czujesz?

powąchaj
jej zapach w zmysłach
mąci

kusi by objąć ustami
językiem strącić krople
co szepczą nagie

o kochaniu...

Sylwia Pryga

tak bardzo tęsknię
że
zamykam oczy
tylko wtedy ciebie widzę

widzisz mnie
popatrz
- nie patrzę
na oślep błądzę

(miejsca które [...]

ucichło miasto
droga mleczna wysypała swoje okruchy
na kopułę nieba
gdzieś mruczą koty

szepczę przyglądając się tobie
delikatnie zaciskasz wargi jakbyś chciał
w ustach schować jakiś smak
dłoń gotowa podjąć dłoń
by zamknąć się później w ramionach

unosimy się to znów opadamy
miękko badając teren
jak dwa zagubione liście
wirujemy dążąc w nieznane

gwiazdy
wyznaczają trajektorię

Sylwia Pryga

obiecywał
że nie opuści aż...
nizał słowa
- krople rosy na nić pajęczyny -
ubierał
w naszyjnik wilgotnych
pocałunków

dziś
przenika chłodem
ust kolejnego poranka
wsiąka
w usychającą z tęsknoty trawę
cisza

Sylwia Pryga

spłynąłeś strużką światła
złapałam

O!

- miałam szczęście -

i ta biel wacianego
obłoku

pomachaj do mnie raz jeszcze
skrzydłem

Sylwia Pryga

Słońca i uśmiechu dla wszystkich!!

z każdą chwilą gdy się wyłaniałeś
ukazując oblicze ja
nabrzmiewałam
czułam jak pulsującym ciepłem
napełniają się arterie

płoniemy

osiągnęliśmy
perygeum

Sylwia Pryga

dotykaj mnie
jak poeta kartkę pieści piórem
opuszkami palców
kreśl sennie niedopowiedzenia
od strofy do strofy
wódź na wieczne pokuszenie
zasłuchaną w ciszę
gdy nikt nie patrzy weź całuj ach
w puencie podaruj
roześmianych słoneczników garść
poprowadź drogą
niezapisanej prozy życia

Sylwia Pryga

rozbieganym wzrokiem na mojej skórze
wydeptałeś ścieżkę do serca
choć myśli wciąż splątane
jak z rana włosy

- spójrz -

rozświetliło się
rozkwitło jak słonecznik

weź mnie za ręce
tam zamknięta troska
i
szczypta magii...

Sylwia Pryga

szczebiocze skowronek
szemrze sennie strumyk
siedzę splątana
szczerością sąsiedzkiego spojrzenia
skołatane serce skacze
szarpie struny strach

spokojnie
smakuje szyję
soczystość słodyczy

szeleszcząca sukienka
subtelnie smyra skórę
szczerzę się
słonecznikowo

szczytuję!

Sylwia Pryga

a sierpień
przyturlał się po rżysku złotawo
kołysze do snu łany gdzie czekają
na cierpliwość
dłoni
co miłość rozdzielą o poranku wielką pajdą
ciepłe myśli jak mleko z miodem
lepkie i słodkie

nasz zapach
i te szepty

- więcej -

Sylwia Pryga