Syll_

Taniec jest dla głupich.
Głupich z miłości do tańca.

Myślę, do kogo mogłabym zadzwonić, kto by mnie wysłuchał i chciał zrozumieć... I zdaję sobie sprawę, że przyjaciel dawno odszedł, już nie ma takiej osoby.

Co zrobisz, gdy pewnego dnia staniesz przed trudnym wyborem?
Poddasz się losowi? Czy podejmiesz walkę?
Każdego dnia stajemy przed pytaniem: co robić?
Ale gdzie ta cholerna odpowiedź?

Idąc, mijam tylu ludzi.
Tak pełno ludzi wokół mnie.
A ja czuję się tak samotnie.
Bo nikogo prawdziwego nie mogę wśród nich znaleźć.

Z każdym dniem zdajesz sobie sprawę,
że coś Cię omija.
Że życie toczy się gdzieś obok Ciebie.
Stajesz przed pytaniem:
Czy warto wywracać je całe do góry nogami?

Tracę resztki pewności siebie tylko dlatego,
że osoba, której powinno zależeć na moim szczęściu,
robi wszystko, bym widziała, jaki świat jest podły
i każdy piękny dzień potrafi zmienić w koszmar.
Tylko dlatego albo aż...

W życiu liczy się ryzyko.
Im więcej ryzykujesz,
tym więcej możesz zyskać
i tym więcej stracić.

Po raz pierwszy, gdy potrzebuję czyjejś obecności - takiej
prawdziwej - jesteś blisko.
I może nie wiem co będzie.. Może będę cierpieć..
Ale wiem, że żałować nie będę nigdy.. I że chcę by to trwało..
Wczoraj, dzisiaj, jutro...

Bo jak nikt Cię i tak nie zrozumie..
To po co mówić?

Trudno jest tak nagle żyć jak chcę..
Zawsze mną kierowali,
a gdy się od tego uwolniłam.. nie potrafię żyć..

Wstaję tak codziennie o 6 50 z myślą, że mam do wykonania kolejne..zadanie. I muszę je wykonać od pierwszej do ostatniej sekundy. Nie mogę ani na chwilę się poddać.
Wstaję tak więc z myślą, że jest ktoś, kto mnie potrzebuje.
Z myślą, że mam dla kogo żyć wstaję i wykonuję zadanie pt. "życie".

Taki już urok miłości,
że dla kogoś, kogo kochasz
jesteś gotów zrobić po prostu wszystko.
I nic innego się nie liczy.

I marzysz tylko o tym,
by pełną piersią zaczerpnąć powietrza,
by wręcz zachłysnąć się nim.
By wreszcie zacząć tracić każdy dzień na to,
na co tylko masz ochotę.
By żyć, 'a nie tylko istnieć.'