żeby tak
choć raz
pozwolić magii trwać

żeby tak
nie raz
nasze życie
było dla nas łagodne
jak polny mak

i żeby tak
móc raz
na ustach poczuć
młodej nocy smak

i żeby tak
usłyszeć choć raz
jak dwa serca
w jeden biją takt

ale żeby tak trwać
trzeba choć raz
poczuć w sobie
życia zew
i kaszubską krew

i tylko świeczka się pali
jej płomień bezskutecznie
próbuje rozproszyć mrok

za oknem noc
w blasku lamp
spada ostatni listopadowy liść

wiatr go niesie w nieznane
coś go ku ziemi przyciąga
lecz on mimo swej wątpliwej siły
próbuje oszukać los

on też pragnie żyć
tak jak my kochać
i wierzyć w sny

nie chce spaść
odejść w zapomnienie
zgnić

lecz co on może
nie ma siły frunąć pod wiatr
zniknie magia i czar
pozostanie tylko płomień świecy
ku nieznanemu wiodący nas

chcę kochać Cię
lecz gdzie Cię szukać
nie wiem
jak wygląda Twa twarz
jak bije Twe serce

co do mnie czujesz
czy szukasz mnie też
czy kochać pragniesz
i dwa bicia jako jedno mieć

i razem byśmy
podążali w mgłę
tą mgłą jest marzenie
i zniknie w cień
a ja pośród drzew
znowu będę sama
znowu będę szukać Cię

nie chcę być sama
nie chcę się bać
o moje sny
i marzenia

boję się żyć
boję się po prostu być
chcę tylko śnić
bo tam nie jestem sama
tylko z nim

5.03.2010