Witaj w świecie, gdzie warunki dyktują ogoleni na gładko chłopcy w obcisłych portkach, a kobiety wartościowe uznano za gatunek wymarły.
Tutaj lojalnych ludzi policzysz na palcach, o ile ci ich wcześniej nie odgryzą lub nie połamią.

Spalam się, gdzieś pomiędzy pierwszym, a ostatnim papierosem. Zapisuję tony papieru. Tony papieru mokną od moich myśli. Wciąż staram się robić ludziom na złość, wciąż pluję jadem, wciąż nie zamyka mi się gęba, nie zamyka mi się mózg. Jedna klepka, dwie, albo wszystkie. Taki już mój urok, ale wciąż jestem najukochańszym stworzeniem na ziemi.

Ty wiesz.