Pożegnać się z Tobą
nadszedł okrutny czas
Choć kiedyś tak wiele łączyło nas
Smutki, radości i żale -
znosiliśmy je wszystkie zawsze razem
Byliśmy ze sobą stale...
Chodziliśmy na spacery i wystawne bale
Byliśmy razem,
nie mijaliśmy się,
nawet w codzienności spraw nawale.
Dziś odchodzisz już na zawsze,
nie zważając na me żale i płacze
Gdybyś mnie przytulił -
może byłoby inaczej...
Martwą miłość pozostawiasz w moim sercu
i ten żal palący,
że z gorzką zdradą twarzą w twarz,
niż ze mną
wolałeś stanąć na ślubnym kobiercu...

Mówisz, że kochasz,
lecz patrzysz w inną stronę
W kłamstwa innych wierzysz,
już nie bierzesz mnie w obronę
Znów bez słowa gdzieś wychodzisz,
myśląc, że nie wiem dokąd i po co
Coraz rzadziej do mnie mówisz
i samą zostawiasz nocą
Brak Ciebie powoduje, że umieram
- uczucie to mnie niszczy
i serce rozdziera
Od środka mnie zżera
i szczęście zabiera
Tęsknota za Tobą miejsce nadziei odbiera...
Z kąta w kąt
swym biednym ciałem poniewieram
Bo bez Ciebie kochany... umieram

Tyle razy obiecywałeś mi,
że z mych oczu nigdy więcej
nie popłyną już łzy
Obiecywałeś,
że nie pozwolisz już cierpieć mi,
A ja kolejny raz wycieram łzy...
Na wspólnej przyszłości nie zależy Ci
A mnie tylko ona ciągle się śni!
I choć bardzo bym chciała
ufać cwale nie mogę Ci,
bo tak mało dostawałam
od Ciebie miłości...
Tyle razy przez Ciebie cierpiałam,
łzy palące wylewałam
A Ty znowu różne rzeczy obiecywałeś mi
kolejny raz ufałam Ci...
Ale czas już przestać śnić.

Spotkałam go dziś na ulicy przypadkiem,
spojrzeliśmy na siebie ukratkiem -
niby nieznajomych sobie ludzi para
Nie powiedział do mnie nic,
więc ja też milczałam.
Choć smutno się zrobiło mi
i potem w samotności płakałam,
Od tej chwili inną osobą się stałam:
nie naiwną już - lecz mądrą
Nowy cel w życiu sobie obrałam...
I choć tak mocno go kochałam
i dbać o to uczucie bardzo się starałam,
A on odrzucił mnie tak łatwo -
bez słów wyjaśnienia kilku,
Nie poddałam się
walczę
i z tego upadku podniosę się -
twierdzę uparcie...
Bo dziś mam świadomość,
dziś już wiem,
że do szczęścia wcale
nie potrzebuję Cię!

Świat wydaje mi się obcy,
nie potrafię odnaleźć się tu.
Dlatego chcę uciec daleko stąd,
w krainę pięknych,
wiecznie niespełnionych snów.
Ucieknij ze mną proszę...
Wytrzymam wszystko,
lecz Twej odmowy nie zniosę.
Uśmiechnij się
i przytul mnie
A ja obiecuję,
że nigdy nie zawiodę Cię.
Ucieknijmy dziś razem,
bo ja kocham Cię!

Każdego dnia mnie ranisz -
nie zważasz, że cierpię
Czy kiedyś przestaniesz -
pyta wciąż moje zranione serce...
Coraz częściej bywasz taki cichy,
choć to niepodobne do Ciebie
Co się dzieje -
tego ciągle nie wiem,
Ale oddalamy się od siebie...
Siedzisz obok mnie,
ale nie ma tu Ciebie
Więc gdzie jesteś - zastanawiam się,
Tak bardzo ranisz mnie...
Porozmawiać ze mną nie chcesz,
wolisz odejść bez słów kilku wyjaśnienia
Ta cisza
jest powodem mego udręczenia.

taka piękna pogoda
a Ciebie tu nie ma
serce tęskni
serce umiera
słońce jasno skrzy się na niebie
a ja jak słońca
potrzebuję dziś Ciebie!
pięknie tu wszędzie
dookoła
ten cud aż do nieba woła!
gdybyś tylko mógł to zobaczyć
tutaj - w lesie
blask jasny leje się z nieba
a mnie to szczęścia
nic - prócz Ciebie
już nie potrzeba...

Żyjąc w tej swej Utopii
czekając na coś
co nigdy nie nastąpi
O sens życia pytam dziś siebie
co będzie jutro - tego nikt nie wie
Czasem jest tak bardzo źle
gdy w pobliżu nie ma Cię...
Po co kochać - zastanawiam się nieraz
przez długie tygodnie
Po co szlochać - gdy ktoś nie chce miłość,
woli żyć wygodnie...
Coś chęć życia mi wydziera
po cichu się wkrada -
Nadzieję zabiera
Żyję marzeniami -
to motyle mej zranionej duszy
jedynie one płynąc z wyobraźni
mogą me łzy gorzkie osuszyć...

Po mych policzkach wciąż płyną łzy,
a w sercu smutek wielki gości,
Tak bardzo źle jest mi dziś,
nie odnajduję się w tej samotności...
Z głębi krzyczę do Ciebie,
Ty nie słyszysz już mnie,
choć ja wciąż o Tobie sny szczęśliwe
nadal śnię...
Boleśnie zawiodłam się na Tobie,
choć ufałam Ci jak sobie
- zmarnowałeś to... [...]

Jest mi z Tobą tak wspaniale,
choć o tę miłość nie prosiłam się wcale.
Kochany jesteś -
dajesz mi róże,
na spacery chodzisz ze mną wytrwale,
zabierasz w dalekie podróże
i wystawne bale...
Czuję się z Tobą doskonale...
W codzienności zajęć szale
myślę o Tobie cieplutko
I choć znamy się tak krótko,
mogę wylać Ci wszystkie moje żale.
Wiem, że mnie z tym nie zostawisz,
że zawsze pocieszysz mnie w tym padole smutku.
Że mogę na Ciebie liczyć,
skorzystać z Twojego statku.
Jesteś przystanią przyjaźni moją
I jedyną trwałą ostoją.

Miłość jest jak inwalidztwo:
- nie widzisz
- nie słyszysz
Ignorujesz wszystko.
Do rozumu Ci daleko,
do obłędu blisko...
Lecz gdy przejrzysz na oczy
to, co zobaczysz
bardzo Cię zaskoczy...
Bo miłość
to także cierpień siedlisko!
Najpierw mięciutka jak chmurka,
potem nieprzyjemna i bolesna jak rżysko.
I co z tego, że miłość to cierpienie
łzy, udręki i męki? -
Przecież to także cel i życia ludzkiego spełnienie...

Nie do wiary jak łatwo
przyszło Ci
powiedzieć mi,
jak niewiele dla Ciebie znaczę...
Że nie obchodzi Cię,
że znów przez Ciebie płaczę...
Wprost wierzyć w to się nie chce,
łka zranione serce!
Jakże naiwna byłam,
kiedy w Twe czułe słówka
ślepo Ci wierzyłam...
Pojąć nie mogę wciąż tego,
że tak bezkarnie mnie wykorzystywałeś.
Nigdy nie odmawiałam Ci niczego -
zawsze miałeś, co chciałeś...
W rozpaczy tonie serce moje,
bo zabrałeś to, co nie było Twoje.
Tak bardzo zraniłeś mnie
próbując na krzywdzie mojej
zbudować szczęście swoje.
Dziś jesteś dla mnie niczym
i znać Ciebie nie chcę już więcej,
choć strasznie łka i cierpi zranione serce...

Tak bardzo za Tobą tęsknię,
chociaż byłeś tu przed chwilą
I znów upływa godzina samotności
za samotności godziną
Czy moja męka, żal i tęsknota
za Tobą kiedyś przeminą?
Kocham Cię szalenie
- jesteś dla mnie wszystkim,
jedynym moim bliskim...
Jesteś moim najdroższym skarbem,
który skrzętnie skrywam przed całym tym światem.
Jesteś myślą mą najmniejszą
i największą
- marzeniem jedynym drogim
Snem o wielkiej miłości,
spokojnym i błogim...

Co to znaczy kochać -
chyba zatracić się w nim bez reszty
i podążać miłości drogą,
Zostawiać na niej co dzień swe ślady -
wspólnie podziwiać wschód świtem bladym...
Nie zważać na nic,
na nikogo
- zawsze wstawać prawą nogą,
Po prostu być z tą ukochaną osobą!
Nie zważać na jej wady,
mieć za nic wszelkie granice i zasady...
To jak najsłodszy nakaz: cieszyć się życiem!
i z tą osobą byciem.
Kochać - to rozumieć się bez słów,
wśród zgiełku tłumu
Kochać - to rozstawać się i do siebie wracać znów
Kochać - to kłócić się i przebaczać
Kochać - być ze sobą na dobre i na złe,
być ze sobą zawsze
- niezależnie, gdzie się jest...
Być nie obok, ale z sobą,
Po prostu: żyć, kochać, rozumieć się.