I zgasło słońce Nie za szczytami gór Ni horyzontem morza Lecz konturami drzew Łanami zbóż i łąk
A ja szybuje tu Na skrzydłach wyobraźni Niesiony prądem marzeń Otulony ciepłem nadziei Trwam w wierze przy Bogu
Widzę ulotność dnia I magię świateł nocy Szukam radości w nas I piękna w samotności Rozumiem czas
Wiersz wzbudza emocje,słowa dobrane idealnie i tak lekko ,podoba mi się taka forma pisania :)
Odeszłaś, a może wciąż odchodzisz Utkałaś z tkliwych słów, woal prawdy Odeszłaś, a może wciąż powracasz I boisz się spojrzeć miłości w oczy
Nie wiedziałem gdzie jesteś, kilka chwil Czas zaczął szybciej kroczyć, biegł Ulicami snów, przecznicami pytań. A ja wróciłem tu gdzie pierwszy raz...
usłyszałem Ciebie
Bardzo piękny wiersz. :-)
Wiersz wzbudza emocje,słowa dobrane idealnie i tak lekko ,podoba mi się taka forma pisania :)