W życiu
Nie tyle o szukanie miłości chodzi,
Ile o odkrywanie murów,
Jakie w sobie pieczołowicie wznieśliśmy,
A które nas od miłości oddzielają.

Rumi

język jest nie tylko po to, by mówić
też po to, by poznać

Skromność nie jest pięknem, a urodą. Jest jak nieśmiały kwiat, który jeszcze nie rozchylił płatków, tylko pąk, skrywający miąższ, aromat, nektar, skryte... Jak piękno może być skromne, jeśli tyle kwiatów chce być zauważonymi, chce być dostrzeżonymi, bo tylko tak mogą przetrwać? Jak piękno ma być pryzmatem skromności? Jego prostota jest skromnością i skrywa się w ulotnej chwili, która wiedzie do piękna...

Miłość to nie tylko utrata oddechu, to piękno w najczystszej postaci, finezja, mądrość ukryta w zafascynowaniu treścią drugiej osoby, namiętność, najdelikatniejszy dotyk, cisza na koniuszkach palców, uzależnienie, skaryfikacja zdarzeń, pozostawiona w kimś obietnica, ogień w klatce piersiowej, zachwyt po niewymowność i wzruszenie, medytacja w ruchu, język burzy, widzenie, w którym odnajdujemy siebie tylko w sobie nawzajem. To właśnie pasja jest źródłem harmonii, bo naturalnym stanem są ciągłe zmiany. Miłość to nasza przyszłość, która przegląda się dzisiaj we wspomnieniach. Zwykło się myśleć, że jest uczuciem, ale to tylko uproszczenie.

Pragnęła uczyć się od ciszy, z której był. Zaufać drobnej żyłce przy skroni, która jedna nie chciała ukrywać prawdy, wierząc, że siły samej w sobie nie trzeba bronić.

Z nikim nie rozmawiała tak swobodnie, niewielu rozedrgało ją w sobie aż po wytrząśnięcie łez... Wymyśliła go. Kolejny wewnętrzny dialog, odrębny byt jaźni.

Oszukaniem próbowała zgubić siebie...

Jesteś jak szkolna koleżanka, na którą wstydziłem się spoglądać...

przemiłe komplementy...

Perfekcjonista - opowieść o tym, jak bardzo można się naprawić i do niczego nie dojść.

nie martw się jeśli nie napisałeś zakończenia
czasem po prostu coś gaśnie

Nie dostaniesz tego, czego potrzebujesz, ani czego chcesz, do czego dążysz, czy tego, co gotów jesteś postawić ponad wszystko. Otrzymasz to, czego się spodziewasz.

Przyznać się!
Kto daje mi serduszka i gwiazdki tylko dlatego, że mnie lubi?

czasami trzeba zapukać w nieswoje drzwi żeby samemu się otworzyć

Zupełnie nie rozumiem tej (brak słowa, ale czuję, że to rodzaj żeński), w której autor dodaje sam sobie gwiazdki. Jeszcze pięć to ja rozumiem, ale jedną, dwie? Może Radziem doda ułamki dla tych bardziej skromnych? Chciałam zaznaczyć, że nawet jak dodaje się jedną gwiazdkę to nadal polecamy się innym, więc jeśli już tak naprawdę źle myślisz o swoich tekstach to nie gwiazdkuj się w ogóle. Troszkę szacunku...

Swoją drogą... Niektórzy musieliby usunąć wszystkie teksty żeby dostać ode mnie choćby jedną gwiazdkę!

z dedykacją dla Trumana i Hitlera

Wdzięczna i delikatna mowa nie pozbawia języka mocy. Możesz opadać myślami jak płatki śniegu. Te nawet źdźbła trawy nie złamią.

Nadzieja...
czasem tak bardzo pragnie żyć
że nie waha się zabijać