Przebijam mury zbudowane ludzkimi czynami,
kruszę je, krwawią mnie nie rany me, lecz dusza,
a skrzydła wręcz bolą,
czasu mi trzeba, nie żelaza zbroi,
będę tam na pewno,
będę tam... na straży miłości i Twej woli

Zaczynam jesienny sezon,
na myślenie olśniony przyrodą i muzyką barw,
szukam małych ledwo zauważalnych detali życia,
które mijamy obojętnie z boku,
zadaję trud widzenia rzeczy błahych,
Idę, biegnę, czasami klnę strudzony dniem,
a jednak żyję tak jak chcę...
a może tak mi się tylko wydaję?

Na deszczu bywasz sam,
myślisz, tak cicho tu pięknie,
chwilo ta trwaj,
padające krople tworzą piękny
mimo ciemnych chmur świat,
masz jednak wolny wybór każdego dnia,
bowiem chwila ta,
nie musi być taka zła.

Spróbuj zrozumieć to,
gdyż nic nie jest skończone,
gdy mówię Ci,
nie jestem wart Twego istnienia,
tylko mogę obiecać Ci,
już czas pogodzić się,
ze swym losem.