Dzienniki — sprajtka

Głośno bo do słuchu, a ja tak nie lubię, wolę cicho, ale do rozumu. Otwieram telewizor, na oścież by mieć okno na świat. A tam jak w patologicznej rodzinie, wrzaski, opluwanie...
Mówię stanowcze dość " skrytożerczym spokojo-żercom"...
Zamykam okno i otwieram się na ludzi, przecież to niemożliwe, aby w Nas "wszystko co dobre wymarło"...Nie chcę iść na "wschód", nie chcę tej propagandy...
Ja po prostu chcę, aby ludzie przestali krzyczeć i straszyć, a zaczęli słuchać i próbowali zrozumieć...

Wzrost ciśnienia atmosferycznego powyżej 1045 hPa...
Ciekawe czy jak ktoś podwyższy mi ciśnienie czy to się sumuje?;) Taki dodatek do kawy zamiast cukru...
Mój WOŚP- zbieram się w sobie...
Składam się z okruszków, z których próbuje złożyć chleb.
Zakalec myśli...z zakalca wychodzą fajne kulki, można przytoczyć kilka...
Toczę dysputy z samą sobą, tylko tak trudno wyjść, gdy się jest u siebie i nic nie wychodzi...wyjść naprzeciw...

Żuczek gnojarz potrafi zebrać odchody i toczyć...toczyć...toczyć...zgarniając wszystko po drodze...dobre, niedobre, byle się trzymało kupy. Taki chrząszcz jest w stanie stworzyć tak wielką kulę, że wielokrotnie przewyższa możliwości innych owadów. Lubi tarzać się w tym smrodku, gdyż to jego żywioł. Można by rzec, że codziennie świętuje "odchody dnia". Dla takiego stworzenia "życie jest gó..na warte"...

Kiedy byłam dzieckiem mieszkałam w starym poniemieckim domu, ja na parterze, a moja koleżanka na piętrze. Wychodziłyśmy się bawić, ja na dwór, ona na pole. Było to, to samo podwórko, a zabawa zazwyczaj przednia.
Teraz, gdy dorosłam, widzę że ludzie nadal wychodzą "na..." z tym, że przy tym "jedni" "czują się lepsi od drugich"...
Nie zapominajmy, że to, to samo podwórko na którym stoją nasze domy...

Gdy byłam dzieckiem karmiono mnie partyjną propagandą. Dwa programy telewizyjne, a w nich m.in. bohaterska armia czerwona, która wyzwalała Nasz kraj i ZSRR, który "od zawsze Nam pomagał". Istniał wtedy "dziennik telewizyjny"...moje dziecięce oczy chłonęły wszystko jak gąbka. Od tego czasu wiele widziałam i przemyślałam. Już moje oczy nie chłoną lecz łzawią na "samą myśl". Niestety, świat nie patrzy moimi oczami. A chciało by się rzec : " miej serce i patrz w serce"...

Idę se, patrzę se, wekeend przyplątał se sobie. Myślę se, wezne se i wypoczne se. Se tak zrobię i już;)))

Tyle się gada, ale nikt nie ma nic do powiedzenia...Wszędzie widzę braki, ostatnio u siebie, po prostu brak mi słów z powodu ogólnego braku ogłady ludzi. I ta wszechobecna przemoc, niedawno widziałam jak człowiek strzelił gafę. Przeżyła (jakby ktoś się niepokoił), jak i wiele innych "rzeczy", które sprawiają, że milknę...

Przecieramy szlaki. Ocierając się o śmierć, strach, miłość, ból...Takie otarcie sprawiają, że odbieramy ponownie zaistniałe sytuacje inaczej. Czasami czuję się jak skórka cytryny, wtedy otarcia pachną. Dodają mojemu życiu aromatu. Najgorsze są takie do krwi. Pozostawiające blizny. Życie to takie spodnie z dziurami, trzeba dbać by na końcu życia nie pozostały z nich jedynie stringi. Na dzień dzisiejszy moje "spodnie" mają ogólnie przyjęty wygląd:) Przecieramy te wszystkie szlaki, aby na końcu jeden Nas trafił...

Lubię oglądać gwiazdy, myśleć o swoich problemach jak o niewidocznym pyle. Nie gwiazdorze, jestem widzem i obiektem jednocześnie. Lubię ten blask, który dochodzi do mnie przez tak długi czas, czuję się wtedy jaśnie oświecona. Jestem A.tomem. Zapisuję w sobie każdą myśl, aby błyszczeć w środku tym co ma dla mnie znaczenie.

Myślałam...Myślałam i się rozmyśliłam;)
Spojrzałam w lustro i pogratulowałam sobie, że się w nim niczego nie doszukuje. Nawet uśmiechnęłam się do swojego odbicia, niech czuje, że jest akceptowane. Bez sztucznych rzęs, botoksu, ostrzykiwań...Skansen można by rzec. Niedługo będę w mniejszości, bez tatuaży i innych nieodwracalnych upiększeń. Lustro to "wróg", który szepcze i wpędza w kompleksy. Dobrze jest szukać akceptacji w zakochanych oczach partnera, dziecka, rodziców...a najlepiej pokochać siebie, gdyż przecież "nikt nie jest doskonały"...

Nie jestem specjalną feministką, lubię swoją kobiecość i płynące z tego "profity";).... czyli, gdy mnie przepuszczają w drzwiach, noszą ciężkie pakunki za mnie oraz kulturalnie w mojej obecności się zwracają do ludzi.
Wychodzi ze mnie jednak demon, gdy słyszę w stosunku do kobiet określenia im uwłaczające. Np. ostatnio przeczytałam, gdy pseudo mężczyzna zwracał się do kobiety słowami tego typu: " Ty sucz"... Poczułam narastającą we mnie falę złości i mordercze instynkty. Obecnie to powoli nikogo nie razi...Mnie razi i budzi automatyczny sprzeciw. Niektórzy stwierdzą "czuS" z tego, to przecież tylko słowa...ale NIE...to nie tylko słowa, ale niestety i "styl życia"....
Wystawiamy sobie wizytówki, oby takich było jak najmniej.

Zakładam coś obcisłego, gdyż bliższa koszula ciału i myślę sobie tak, co mnie obchodzi "niedzielny handel", skoro handlu nie interesuję ja. Pracuję czwartą sobotę z rzędu...następną też spędzę w pracy. Po świętach piątek, sobotę i niedzielę...
Idę...pod nosem śpiewam "hej ho...hej ho"...to tylko 8 godzin przecież:)))

Kto boi się piątku 13?;)
Obudziłam się dzisiaj wcale nie bardziej pomarszczona niż dnia poprzedniego, a to już duży plus. Mankamenty urody naprawiła gumka do włosów, która odpowiednio nasadzona napina skórę. Uśmiech sam się pojawia na twarzy, gdyż nie widziałam uśmiechu w innym miejscu;) czyli drugi plus.
Właśnie wróciłam z pracy ściągam gumkę i odczuwam ulgę, co sprowadziło prawdziwego "banana". Podsumowując można cieszyć się z wszystkiego, trzeba po prostu chcieć;))

https://www.youtube.com/watch?v=1oLtZncTFcc

Maurizio Cattelan przykleił ostatnio banana do ściany i wziął za tę instalację pół miliona złotych. Pomyślałam sobie, że zacznę promować swoje "pseudo sprajtka", aby wszystko z moich rąk sprzedawało się również dobrze. Stworzyłam nawet pewne dzieło, które zalega półki. Nazwałam je " kurza twarz". To mięciutka delikatna materia kurzu na której wyrysowałam uśmiechniętą buźkę:) Teraz tylko czekam na profity...

Pies ma taki zmysł, że potrafi wszystko wywęszyć. Ja też odkrywam w sobie nieprzeciętne zdolności. Słyszę w oddali zbliżające się święta i szelest małych chińskich rączek, które pomagają zaspokoić wymagania nadchodzącej chwili.
Zasiadam przed kompem zaopatrzona w prowiant i napoje, aby w gąszczu ofert wyłuskać to co najlepsze. Kieruje się na węch...
Szukaj Alka...szukaj...