Dzienniki — sprajtka

Rodzi się we mnie wewnętrzny bunt połączony ze smutkiem. Człowiek odchodzi, a w raz z nim "prawo do tajemnicy". Ja wiem, że jesteśmy ciekawi "alkowy" innych, ale tak bardzo depczemy " świętości". Takie listy np. Pisane sercem...wystarczy umrzeć, aby niepowołane oczy je zaczęły czytać.
Nasz papież prosił, żadnych pomników...prosił za życia, stawiają po śmierci...

Dziennik, ta nazwa niezbyt dobrze mi się kojarzy. W czasach PRL tak nazywały się wiadomości, a teraz Wiadomości to taki dziennik. Podobnie Panorama, kojarzy mi się z Racławicką, a tam wszystko na okrągło...tak samo jak w Wiadomościach. Wydarzenia, są obecnie takie jakieś niewydarzone, a Fakty...? FakTy?
Wolałabym, aby ten dział nazywał się o'błędnik:)
Wkleiłam dziś w rękawki bluzki podpaszki, gdyż potaniały i trzeba korzystać ile się da. Dezodorant nie staniał, dlatego to taka alternatywa. Posmarowałam się musztardą po obiedzie, gdyż gorczyca mnie zalała:)
Czekam co dziś los przyniesie ze sklepu:)

Urodziłam się i rodzice stwierdzili, że będę dzieckiem z potencjałem. Nadali mnie imię Alicja, a na drugie nic nie dali, gdyż to by było jak A'la ...czyli namiastka pierwszego. Wychowywałam się w poczuciu własnej nieomylności, gdyż wszystko kręciło się wokół mnie. Wszystko i wszyscy jakby "moi" Ali-baba...Ala-bama...Muhammad Ali...Al Capone...Alka-prim...
No, ale jak powstało Ali-express, to poczułam się królową świata. Dlatego ten dzisiejszy dziennik jest o mnie, gdyż nie ma jak samouwielbienie:)))

Koziołek Matołek, kultowa postać, którą trudno mi między bajki włożyć.
Ostatnio bardzo polubiłam "matematykę" i literę "Pi"...Oglądam tę kwadraturę koło i wołam ja pi......
Wypikać można wiele rzeczy, ale trzeba się czegoś trzymać, aby nie wpaść w "cudzo-znienawidzenie"...
Gdy kłamstwo zajdzie zbyt daleko, to prawda nie ma z czym walczyć...
No to ja pi....idę się wyPIkać, aby dzień był piękny, a ludzie żyli dostatnio:)

"Nic" nie znaczę, żadne słowo nie jest wykładnią. Dopiero "inni" nadają im znaczenie. Piszę, ale nie jest to mi pisane. Myślę samodzielne lecz odbierana jestem masowo.
Obudziłam się dzisiaj w nowej rzeczywistości i wiem, że to nie będzie poezja. Życie nie pisze się na nowo, tylko przerabia zaistniałe już zagadnienia.

Do góry nogami...wszystko postawione na głowie. Co musi się stać by tak nie stać. Na rękach...na pokładzie nadziei. Nie pokładam już w ludziach nadziei bo się w głowie nie mieści.
Niektórzy chcą mi wmówić, że białe nie jest białe, a czarne nie jest czarne. Trzeba mieć się na czymś oprzeć, ale te akrobacje już mnie osłabiają...

Głośno bo do słuchu, a ja tak nie lubię, wolę cicho, ale do rozumu. Otwieram telewizor, na oścież by mieć okno na świat. A tam jak w patologicznej rodzinie, wrzaski, opluwanie...
Mówię stanowcze dość " skrytożerczym spokojo-żercom"...
Zamykam okno i otwieram się na ludzi, przecież to niemożliwe, aby w Nas "wszystko co dobre wymarło"...Nie chcę iść na "wschód", nie chcę tej propagandy...
Ja po prostu chcę, aby ludzie przestali krzyczeć i straszyć, a zaczęli słuchać i próbowali zrozumieć...

Wzrost ciśnienia atmosferycznego powyżej 1045 hPa...
Ciekawe czy jak ktoś podwyższy mi ciśnienie czy to się sumuje?;) Taki dodatek do kawy zamiast cukru...
Mój WOŚP- zbieram się w sobie...
Składam się z okruszków, z których próbuje złożyć chleb.
Zakalec myśli...z zakalca wychodzą fajne kulki, można przytoczyć kilka...
Toczę dysputy z samą sobą, tylko tak trudno wyjść, gdy się jest u siebie i nic nie wychodzi...wyjść naprzeciw...

Żuczek gnojarz potrafi zebrać odchody i toczyć...toczyć...toczyć...zgarniając wszystko po drodze...dobre, niedobre, byle się trzymało kupy. Taki chrząszcz jest w stanie stworzyć tak wielką kulę, że wielokrotnie przewyższa możliwości innych owadów. Lubi tarzać się w tym smrodku, gdyż to jego żywioł. Można by rzec, że codziennie świętuje "odchody dnia". Dla takiego stworzenia "życie jest gó..na warte"...

Kiedy byłam dzieckiem mieszkałam w starym poniemieckim domu, ja na parterze, a moja koleżanka na piętrze. Wychodziłyśmy się bawić, ja na dwór, ona na pole. Było to, to samo podwórko, a zabawa zazwyczaj przednia.
Teraz, gdy dorosłam, widzę że ludzie nadal wychodzą "na..." z tym, że przy tym "jedni" "czują się lepsi od drugich"...
Nie zapominajmy, że to, to samo podwórko na którym stoją nasze domy...

Gdy byłam dzieckiem karmiono mnie partyjną propagandą. Dwa programy telewizyjne, a w nich m.in. bohaterska armia czerwona, która wyzwalała Nasz kraj i ZSRR, który "od zawsze Nam pomagał". Istniał wtedy "dziennik telewizyjny"...moje dziecięce oczy chłonęły wszystko jak gąbka. Od tego czasu wiele widziałam i przemyślałam. Już moje oczy nie chłoną lecz łzawią na "samą myśl". Niestety, świat nie patrzy moimi oczami. A chciało by się rzec : " miej serce i patrz w serce"...

Idę se, patrzę se, wekeend przyplątał se sobie. Myślę se, wezne se i wypoczne se. Se tak zrobię i już;)))

Tyle się gada, ale nikt nie ma nic do powiedzenia...Wszędzie widzę braki, ostatnio u siebie, po prostu brak mi słów z powodu ogólnego braku ogłady ludzi. I ta wszechobecna przemoc, niedawno widziałam jak człowiek strzelił gafę. Przeżyła (jakby ktoś się niepokoił), jak i wiele innych "rzeczy", które sprawiają, że milknę...

Przecieramy szlaki. Ocierając się o śmierć, strach, miłość, ból...Takie otarcie sprawiają, że odbieramy ponownie zaistniałe sytuacje inaczej. Czasami czuję się jak skórka cytryny, wtedy otarcia pachną. Dodają mojemu życiu aromatu. Najgorsze są takie do krwi. Pozostawiające blizny. Życie to takie spodnie z dziurami, trzeba dbać by na końcu życia nie pozostały z nich jedynie stringi. Na dzień dzisiejszy moje "spodnie" mają ogólnie przyjęty wygląd:) Przecieramy te wszystkie szlaki, aby na końcu jeden Nas trafił...

Lubię oglądać gwiazdy, myśleć o swoich problemach jak o niewidocznym pyle. Nie gwiazdorze, jestem widzem i obiektem jednocześnie. Lubię ten blask, który dochodzi do mnie przez tak długi czas, czuję się wtedy jaśnie oświecona. Jestem A.tomem. Zapisuję w sobie każdą myśl, aby błyszczeć w środku tym co ma dla mnie znaczenie.