Pięknego wiosennego wieczora
Zajrzałam sporadycznie do wora
Me oczy ujrzały kostki
Wiec wzięłam ich dwie piąstki
Były białe i nieśmiałe
Lecz gdy wpadły mi do wanny
Odezwał się mój zew panny
Wbiegłam szybko wnet do wody
Szybciej jak wyścigowe samochody
Były to kule do kąpieli
Woda się bała ze się wybieli [...]

Stała na stacji gdzieś w środkowej Polsce
Jej ciało odziane w suknie w zające
Miała na głowie piękny berecik
Na ramionach spoczywał żółty żakiecik
W rękach trzymała bukiet nadziei
Lecz gdy nadjechał pociąg z zieleni
Bukiet rozwiany pędem pociągu
Zabite nadzieje i marzenia… oddala bogu
Wsiadła do niego pusta jak zwykła mangusta…