Po całym dniu spędzonym we dwoje szliśmy do jego pokoju i w ciszy napawaliśmy się swoją obecnością. Żadne słowa nie były potrzebne. Wtedy przytulałam się cała do niego, splatałam swoje stopy z jego i przymykając oczy starałam się zrównać swój oddech z biciem jego serca. Myślał, że spałam, odgarniał niesforne kosmyki z mego czoła i szeptał w ucho „Mój Cukiereczek…”, a ja nie wyprowadzałam go z błędu, bo to było takie piękne.
-------------------
Na początku ogarniało mnie delikatne skrępowanie. W końcu to już nie było to. Właściwie było już pozamiatane, a my jakby na przekór sami sobie i swoim decyzjom pozwalaliśmy sobie na coraz więcej. Woda łagodnie otaczała nasze ciała. Pociągnął mnie na głęboką wodę, a ja wiedziona instynktem oplotłam [...]

Szybki trucht powoli zmieniał się w bieg. Serce biło coraz szybciej zarówno z tego powodu jak i ze względu na stres, który narastał w jej duszy od chwili podjęcia decyzji. Nie wiedziała czy robi dobrze. W jej głowie panował mętlik, a różne myśli wkradały się w jej umysł tak niepostrzeżenie, że przerażało ją to. Rozważała wszystkie za i przeciw, wyobrażała sobie wizje różnych wyjść z sytuacji, którą stworzy. Zagryzała się na myśl, że coś mogłoby pójść nie tak.

Nie mogła się zatrzymać, jej nogi same prowadziły ją do wyznaczonego przez siebie celu. Obok niej migały szare masy bloków, ludzie, których potrącała i przepraszała nawet nie odwracając głowy. Kierowała się w stronę starego miasta, gdzie każda kamienica była inna i wyjątkowa. [...]