Na granicy stanąć bezmiaru,
Na przekór idąc życiowym nurtom.
Z dnia na dzień być z niezmiaru
Na wzór horacjańskim myślom.

Tedy, poczujesz jego wszelaki smak,
od błogiego szczęścia po zazdrości.
Przez życie będziesz leciał, jak wolny ptak,
omijając wszystek troski i wątpliwości.

Gdy jednak przyjdzie nieszczęścia chwila,
A pomocnej dłoni znaleźć nie zdołasz,
Wiedz, że w Tobie kryje się myśl miła,
Dzięki której w smutku podołasz…

Zatracić nędzy życia smak...
być swobodnym jak w powietrzu ptak...
unosząc się w błogiej wolności...
do skraju ludzkiej przyzwoitości...

Miłości... nie przypominasz mi siebie,
tak dumnej, powabnej, wyniosłej ku niebie,
Miłości... miłości swą miłością nie pokonasz...
bo miłość prawdziwa jest, dla niej się kona.

Przejawiasz się miłości w miłości niegodnym czasie,
Gdy jak piórko porusza się po niepewnej lotu trasie,
Zmieniasz porządek - cele życia, istnienia
dla miłości - tej szczerej miłości nie pragnienia.

Lecz gdy umiera jedna...
Druga nadal czuwa...
Miłość nad miłości wyniesiona.
Miłość Pawłowa - przez Boga z duszą scalona.
Miłość, co ścieżki kochanków z Werony skuwa.

...miłość
...serca człowieczego mowa.

Poezja jest zwierciadłem pragnień wszystkich ludzi. Jednak tylko nieliczni potrafią Ją zrozumieć.