silvershadow

kwiat to kwiat
korzeń łodyga woda
ziemia słońce i cień
to poruszające nim powietrze

błękitna wyspa
czująca nieważkość owada i świata
jak podcinany dzień
co nie przestaje się czerwienić

kwiat to ty
to czego nie potrafię wyrazić
i coś jeszcze

czas niesie w sobie miejsce jemu obce
pierwiastek drogi -
lęk pierwszych kroków serca w drugą stronę

- pulsują we mnie chwile
nim oddalą się falami
przenikną membranę światła

pamięć rozmazuje nas
w zamknięciu kruszą się słowa
na obce dźwięki

nasze słońce w szklanej szkatułce
trójkolorowe nad horyzontem nocy
gdzie jesteśmy clinique happy*

a kropka jest wydłużonym przecinkiem

hybryda karnawału w kadyksie
i procesji w uliczkach marsylii

tłum obsypujący się ziarnem
z kamiennych koryt
rytmiczna muzyka zapach kadzideł
gorączka i lubieżny gniew
[...]

podróż to powroty do nowych miejsc
nocą ukazana niezgoda filmowych sztuczek
w brudnym świetle
ona - boi się księżyca
kiedy wygląda zza reklamy coca-cola
chowa się za krzykiem
sinego świtu

pogrzebani pod słońcem
ojcze
nigdzie indziej nas nie ma

miłość jest entropią
w fi­liżan­ce ka­wy połowa planety
dru­ga wciąż się kręci
cicho jak słowo na zewnątrz po­zos­tające zestawem
cyfr i liter
x² plus (5y/4 - √(|x|))² ≤ 1
pod­niesione do ≤ 2
≤ 3
kładzie na stro­nie mikrocienie
słone od słońca powietrze
kołyszą fa­le uderzeń cu­kier­ka o szkliwo
- spa­jają z szeptem - świer­szcz - w moim języ­ku
nie wiedząc że wewnątrz jes­tem ta­ka jak ty
w us­tach przewracasz słodko
następny ka­myk domino

ilekroć wypowiadasz: poza czasem
widzę postać o najjaśniejszych oczach
w nich coraz mniejsze przerywające siebie kręgi

sekundy gasną poza ramą dłoni
może czas nie wie nic o wieczności

gdy z każdym oddechem wypływam dalej
by zebrać to co nie chce powrócić
wciąż znajdujesz mnie tu

czekając jutro na brzegu
nie próbuj zatrzymać fal

dziś niebo przeczytało list
do ciebie
spłynęło (na)tchnienie

spod kredki na papier
- twoim okiem

w oddali błękitny statek

zamykam oczy
ulatujemy z powiek jak spomiędzy kartek
- sny bezdotykczasowe –

na szklanych skrzydłach o poranku
niesieni ku znów czystej stronie

w naszych dłoniach topią się pierwsze lody
mniejsi od liter
zjadamy słońce

konewki pełne wody
zamiast łez jednorogi osiołek

odrzucając resztę dumy
jeszcze raz
dzwonisz do piekła
i w słuchawce słyszysz śmiech
mówisz że śniło ci się że nie żyję
przemilczam że to i mój sen

stało się tak wiele
a ja wciąż nie potrafię znaleźć słów
aby cię zaskoczyć

i tylko milczenie
- jest silniejsze od ciebie

redukuję godziny
coraz głębiej - odbudowuję
antymetr
po antymetrze ciało z dymensji ujemnych
zegarek zmienił nadgarstek
gdy spoglądam po raz drugi
jest wcześniej

... a ciebie jeszcze nie ma

puste miejsca
- pośrodku drzwi i luster
wyjęte ze światów
w dzielonych ustach

rozgrzeszam nas
z nie-rozkuszeń
- wewnątrz nuty strzępiący echo
szum
opadu statycznych snów

w kalifornii dni nieco krótsze
a starość – już obecna
w kontraście minionych chwil

czas jak chemia

obrazy nasiąkające ścianami
snujemy się w mieście ze snu
pośród hologramów

szkarłatnych jak miejsce dla kogoś innego

to miłość pozwoli mi odejść
gdy zadurzenie nadal będzie wabić
skrawkiem obłoku w kącie oka
ty _ spice* in time

johnny depp nie żyje
depresja w los angeles
diabeł w bieli

w deszczu słońc
w foliowych papierkach
wymiotuję z głodu
nie wiem jak przeżyję noc
bez cukierka od ciebie
chodź
tak słodko pieprzysz

wszystko co potrzebujesz

przebywamy w wielu miejscach jednocześnie
w przedmiotach
bogowie strzegą swoich piekieł
bez iluzji perspektyw
zatrzymany zegar codziennie wskazuje właściwy czas

stajesz naprzeciwko
choć pomiędzy milion nocy głodnych światła
wciąż
oddalając się na nowo
burzysz świat

kiedyś przygarnął mnie bóg
lecz on też nie potrafił
zatrzymać mnie u siebie

samotny jak płomień
żywię się blaskiem serc
ty uśmiechem zabijasz mnie
milczeniem
garść życia
w żarze miliardowej ciszy

czytam ciebie z gwiazd
pod niebem z kamieni

podtrzymujemy nas
w jednej z gasnących iskier