U wrót doliny
Spotkałam kozice,
-majestatyczne zwierze,
Skubała trawę.

U wrót doliny
Spotkalam deszcz
-drobny, lekki.
Padał na mnie.

U wrót doliny
Spotkałam burze,
Schowana w chmurach,
-groźna i okalająca zewsząd,
Uciekłam przed nią.

U wrót doliny
Spotkałam chmurę
-otulała całą górę.
Nic nie widziałam.

U wrót doliny
Chce spotkać Ciebie,
Chce, abyś chodził
Ze mną za rękę.
Chce czuć Twoja silę,
Chce abyś pokazał mi niebo...
Niebo z tej wysokiej góry,
Na która razem wejdziemy
Po łańcuchach,
Pionowych ścianach,
Stromych kamieniach.
U wrót doliny
Chce czuć,
Ze przekroczyłam tą granice,
Miedzy ziemia a niebem.

Chce czuć, żyć, wspinać się,
Ale tylko razem.

Tu i teraz jestem ja...
Stoję nad przepaścią życia...
Mam zamknięte oczy.
Tu i teraz szukam...
Szukam Ciebie...
Mam zamknięte oczy.
Tu i teraz
na ramionach nosze plecak,
A w nim życie...
Cały swój bagaż.
Tu i teraz czekam na Ciebie.
...
Mówią, że kochasz mimo wszystko,
Mówią, że od dawien dawna wiedziałeś o moim istnieniu,
Mówią, że mam Ciebie szukać,
Upadając każdorazowo...
...
Tu i teraz...
Jestem,szukam,czekam, plączę...

weszłam do sklepu,
chciałam wziąć pudełko z napisem "miłość"
Ale niestety okazało się, że sie skończyły...
zrobiło mi się smutno, zaczęłam płakać...
moja samotność zmieniła się w otchłań...
podeszła do mnie sprzedawczyni...
wręczyła mi inne pudełko z napisem "czysta forma duchowości"
wzięłam je.
Poszłam do domu i je otworzyłam...
Poczułam Ciebie, poczułam ojcowską miłość...

Chodzę, szukam jej...
Gdzie się schowała...
Dwa razy ja spotkałam,
Spotkałam tuz niedaleko...
Schowała się za przyjaciółką.
Nazywał się "A"
Wtedy była ze mną aż 2 lata,
To były piękne chwile...
Miały być do końca życia.
Ale jak nadmuchany balon
Pęka przekuty igła,
Tak i ona nie dala rady,
Uszła z hukiem.
...
A ja zrozpaczona,
Bez niej, błąkająca się,
Przez tak długi czas...
Szukałam jej wszędzie...
Schodziłam wiele razy na manowce,
Trafiałam w największe otchłanie
Swojej duszy,
Przykryta czarna płachtą rozpaczy...
Nie mogłam się pogodzić z tym,
Ze odeszła wraz z nim...
...
Az pewnego razu, tego własnie lata...
Zobaczyłam ja w jego oczach...
Jak w lustrze stęskniona dusza...
Pochłonęłam jego oczy,
Niczym zaczarowana...
Myślałam że ją znalazłam,
Tak bardzo zakochana,
O krok od niej...
Ja stęskniona, spragniona,
Szukająca...
...
To była chwila z nią,
To ja jej tak pragnęłam ze oddałam cała siebie...
Swoje serce, dusze, sny i swój wysiłek...
Tam na tej gorze, którą zdobyłam dla niej...
Karmiła mnie, dawała siły...
Ale...
Pojawiła się na chwile,
Porzucona ja, naga, bezbronna...
Umarłam,
Po raz kolejny dla niej...
W czarnej nicości, łzami zalana,
Leżałam, długo...
...
A teraz jak feniks odradzam się pomału...
Ale już jej nie szukam,
Nie chce...
Chociaż mówią ze do trzech razy sztuka...
Nie chce cię...
Miłości, już cię nie chce...