za oknem słońce w zimny dzień
nawet natura sobie kpi
pod drzewem leży bury kot
on też o białych myszach śni
próbuję zebrać myśli w garść
budzik rozwiewa je jak wiatr
i muszę znów przełamać strach
gdy lustro śmieje mi się w twarz

nuta za nutą płynie czas
melodia życia ciągle trwa
wczorajszy wschód radością był
dzisiejszy jest jak kiepski żart

czajnik z nadzieją gwiżdże już
pachnąca siła w kubku lśni
rozgrzewa myśli marzeń łyk
aromat wiary budzi mnie
tak z codziennością sam na sam
na nowo chodzić uczę się
czasami zdarza potknąć się
lecz wiem że noc to śpiący dzień

Nie zapisanych tyle chwil
umknęły jak spłoszone ptaki
a jednak w głębi duszy
pozostał ślad
narodzonych westchnień
i zachwytów ...
A innym razem
bywa tak i zjawia się
podobna chwila ...
Nadchodzi nagle
nie wiesz jak... [...]

do duszy twej dziś piszę list
tak bardzo nieporadnie
list bez adresu
bo dusza twa
gdzieś zaginęła nagle

szukałam jej
w zakamarkach dnia
i w nocach tak bezgwiezdnych
a nawet tam
w plejadach gwiazd [...]

Zastygło pióro nad kartką
białą niczym skrzydło anielskie
a myśli takie ulotne
żądne szat cesarza

Carte blanche
Swoboda
Wolność
Piękno
Emocje
A jednak ręka niepewnie
Skreśla tych kilka słów

W duszy wybuchła niepewność
Wstydem przyprawiona
Czyż niczym myśli
Gdy słowem jasnym
ubrać ich nie można?

Tylko to pragnienie
Głód największy
By za zasłoną słów
Odnaleźć to co serce skrywa...

Zerwane czerwone korale
Utkane z kropelek krwi
Zbieram pieczołowicie
Przez niezliczone dni

I jedna kropelka szczęścia
A druga kropelka łzy
Tak zbieram swoje korale
W kropelkach zaklęte sny…

Ta droga taka kręta
Nieznane kolejne dni
Lecz w sercu żywa nadzieja
Ta miłość co krąży w mej krwi

I.A.Sz. 03.08.2020

Istnieją miejsca bez zapomnienia
Gdy wracasz po żmudnej podróży
Gdy serce było w rozsypce
Zagubił się anioł od duszy

Przychodzisz i siadasz w kąciku
Jak w ciepłym przytulnym zapiecku
I grzejesz zziębnięte dłonie
Budzi się radość jak w dziecku

Rozmyślasz o swojej podróży
Powietrze pachnie rumiankiem
A myśl wędruje w te strony
Gdzie noc wita się z rankiem

Strudzony po takiej wędrówce
Gdzie wytyczone nowe szlaki
Odnajdujesz tamto spojrzenie
choć nie kwitną już tamte maki

I.A.Sz.2020

dzień ci niosę dobry człowieku
zagubiony w zgiełku myśli
obrazów i miarek
za snu krawędzią
przepaść
znów
patrzy na ręce

jeszcze można by zostać
jeszcze naprawiać zdrowieć
biel flag zafarbować
w sensu połowie
oczy
zawiesić
naprędce

i w wierszach prostych
szarością pisać

więcej niż ty nie mam
więcej niż ty nie chcę

zbyt mało mnie
by z kimkolwiek dzielić
choćby na dwie połówki jabłka

i nie poruszysz mnie już
inaczej
jak tylko biodrami

czasem jednak gubię wstyd
- w pustej szklance -
gdy znów nie odmawiasz [...]