Sheldonia

Gdybym mogła
rozmienić się na drobne
rozsypałabym ci się
byś mógł
nosić mnie
ze sobą
we włosach

serce bije mi
tobą
krew płynie
tobą
oczy patrzą
tobą
mózg myśli
tobą
bez ciebie

wypływasz mi
ustami
wwiercasz się
w słowa spod
długopisów

wszystko boli mnie
tobą

Nie potrafię Cię napisać, zamienić w litery i kropki pachnące niedopowiedzeniem... Nie wiem, w jakich wyrazach Ci do twarzy ani jak odmienia się słowo "miłość" przez Twoje przypadki, przez Ciebie... Nie potrafię Cię zmieścić w zdania, wcisnąć [...]

Wciąż pamiętam te wieczory kończące dni raz w miesiącu, kiedy tata wracał do domu z wypłatą. Siadaliśmy wtedy wszyscy przy stole i niczym Al z rodziny Bundych, rozdawał pieniądze: mamie na zakupy i rachunki, bratu jego wyprawowaną część, dla mnie na doładowanie do telefonu... Sam zostawał z kilkoma marnymi banknotami w dłoni i ze wzrokiem wlepionym w ich nominały. Patrząc na jego siwiejące włosy i ich zastraszającą rzadkość... na zniszczone, zrogowaciałe dłonie... na zmęczone oczy... na nieogolone policzki... na [...]

Cały ludzki świat
to wielokrotność
jednego człowieka
w różnych wariantach
(...)
J. Burgieł

- Czym dla pani jest miłość?
- Dla mnie... Wie pani, to nie jest takie proste pytanie. Mnie, starej babie, lepiej jest nie pamiętać jak to jest, gdy skrzyżują się pożądliwe spojrzenia... Nie pamiętać ciepłej dłoni przeciekającej przez palce... Nie pamiętać uspokajającej mocy przytulania... Nie pamiętać żądzy, jaką wzbudzają namiętne pocałunki, przeplatające się języki... Nie pamiętać tych silnych [...]

połączenie przerwane
nie jestem w polu twojego zasięgu.
leżę w przedpokoju
tam gdzie buty i rower.
B. Schulz

Na ziemi...
Znasz? Ten trzask serca, po którym nic już nie będzie takie samo jak wcześniej...?
Leżę i nasłuchuję, jak łzy spływają po gładkiej fakturze mojej skóry. Słyszę, jak lekko skrzypią mi powieki, gdy zaciskam je, by pozbyć się nadmiaru siebie... Wypływam sobą z siebie, myśląc o Tobie i umieram... Szurają mi te łzy, gdy zahaczają o pieprzyk na policzku i z cichym jękiem wpadają w [...]

Mała niebieska koperta, na której widnieje wyraźny napis: MAMO, PRZECZYTAJ TO AZOROWI...
W środku biała kartka z bloku zapisana starannym pochylonym pismem, znaczonym czarnym atramentem, który jeszcze kilka minut wcześniej zasychał spokojnie pod dłonią piszącej... Pani trzyma w drżących dłoniach list i stojąc naprzeciw siedzącego u jej stóp Azora, próbuje zrozumieć, co się właściwie przed chwilą wydarzyło. Puste mieszkanie ciągle jeszcze pachniało jej perfumami, ale jej już nie było. Nie było jej ubrań [...]

To tylko parę zbiczatrzaśnięć
kiedy tutaj ostatnim razem
o swych ciężarach nic nie wiedząc
mknąłem teraźniejszości ścieżką.
Tych miejsc już nie da się ożywić.
Naprawdę, lepiej je omijać.
Starać się nie czuć tych zapachów,
co w końcu też kiedyś przeminą.
Jak ja
z czasem
minąłem
się z Tobą.
(...)
W. Kuczok

Okruszki w zwolnionym tempie spadają na chodnik, niektóre odbijają się i wyskakują na kilka milimetrów w powietrze... Gołębie szybko biegną, szybciutko dreptają, by być pierwszym, by [...]

Kwiaty zdychają.
- Nie wiem, co się z nimi dzieje - mówi
kobieta, uparcie podlewając.
Nie rozumie, czemu nie chcą pić,
po co ten strajk głodowy, jaki
mają interes w więdnięciu.
Śmierć
zawsze znosi pierwsze jaja w doniczkach,
potem przychodzi czas wylęgu,
wiatr otwiera nocą okna,
pękają lustra,
kogoś ubywa.
W. Kuczok

Tykanie zegara odmierza mu życie... Leniwe przeskakiwanie wskazówek drażni uszy i przypomina, że to ciągle trwa...
Leży i krzyczy. Codziennie od nowa przeżywa swoją młodość: czasy wojny, [...]

Wszystko mnie boli, gdzie byś mnie nie dotknął, to mnie boli. Gdzie byś nie strzelił, to trafisz we mnie.
E. Stachura

Ziemniaki... dużo, dużo, aż do zapchania... chrupki solone wciskane garściami do ust, okruszkami sypią się na dekolt... bułka z serem, dużo sera... i suchość taka sucha... i banan cały na raz do buzi... pomarańcza... mandarynka... jogurt ścieka po brodzie, gdzie miesza się z okruszkami z bułki... cola, dużo, bardzo dużo... i gaz rozpycha brzuch do granic możliwości... już boli, już nie ma [...]

Pożycz swój czas, ja pozamieniam go w litery...
L. Kaźmierczak

Nie umiem już pisać, bo nie tęsknię, nie cierpię, nie umieram z miłości.
Wyrazy nie łączą się w ból, zdania nie łączą się w cierpienie. Nie umieram. Przynajmniej nie w ten sposób, który wprawia palce w ruch po klawiaturze. Nie w ten sposób, który przekłada myśli na słowa, a łzy przemienia w kropki i przecinki. Nie czuję niepokoju, który objawia się w wielokropku. Nie czuję Nic. Nic jest bardzo fajnym uczuciem objawiającym się [...]

Jutro możemy być szczęśliwi
jutro możemy tacy być
jutro by mogło być w tej chwili
gdyby w ogóle mogło być... *

- Czy może mi pan tę rurę w końcu naprawić, się pytam? - Znów ten sam ton, to samo lekceważenie...
- Ależ pani, kochana, to tak nie można... Wszyscy myślą, że to tak hop-siup! Że gdy tylko wezwą pana Henia, to od razu będą mieć wszystko idealnie naprawione...
- Proszę pana, mi od czterech dni woda leje się po kafelkach, a z tego co mi wiadomo nikt nade mną nie mieszka, gdyż moje mieszkanie [...]

I może wystarczyło powiedzieć
jedno zdanie
żeby to wszystko skończyć
ale trzeba powiedzieć dwa
żeby w nie uwierzyć
F. Zawada

Och, jak coś drapie pazurami pod paką żeber, oj tak bardzo boli. Przewalam się po łóżku, boli jak cholera, pulsuje, rzyga krwią. Rzyga krwią i jak, och jak boli. Nie mam siły, by wstać. Tableteczki na wstawanie leżą za daleko. Żeby pomogły mi na wstawanie najpierw muszę wstać. No, kto mi je tam położył!? Spadam z łóżka, oj jak boli. Kości odpijają się od podłogi, [...]