Sforza

Często śni mi się porcelanowa lalka.
Wpatruje się we mnie szklanym wzrokiem.
Chce mi coś powiedzieć ale nie może...
Jeszcze chwila... czekam aż przemówi. Już... a jednak nie, coś odcina jej głowe... za późno.

Wielu ludzi nic nie mówi o tym co w głowie im siedzi, nawet po sobie nie dają poznać.
Później dowiadujemy się kładąc kwiaty na grób, że było coś nie tak.
Miej oczy otwarte, możesz uratować komuś życie. Obojętność zabija.

Pisane krwią wspomnienia, patrząc na blizny spokojnie je wymieniam.

Czas wyciągnąć wnioski i żyć!!
Żyć dalej!
Żyć jak najlepiej się tylko potrafi!!
A nie wciąż wracać do tego co było i się użalać nad sobą!

W codziennym maratonie myśli wygrywa wspomnienie o przyjacielu z dzieciństwa.

Jestem bezpańską suką która prosiła się o miłość.
Dostałam słowa, w formie czeku bez pokrycia.
Co ma pies zrobić z czekiem? Na domiar bez pokrycia?

A jednak istniejemy, wysypiska dla ludzkich odpadków.
Tylko przy naszej obróbce następuje recykling.

Czuję jak zapadam się znowu.
Gubię się coraz bardziej.
Emocjonalny wrak.

Umysł pełen nienawiści, rodzi trujące słowa oraz podłe czyny.

Nie jestem brakującym elementem. Jestem puzzlem który jest nie wiadomo z jakiej układanki.

Czasem towarzyszy uczucie że nigdzie się nie pasuje

Sami tylko dlatego że nikt nie dostrzegł w nas niczego wartego uwagi, niczego co warto by było uczynić swoim, chociaż przez chwile.

Gdy się kogoś kocha to bezustannie się o nim mówi.

Skoro to prawda to dlaczego Ona ciągle mówi o przyjacielu swojego męża?

....ślubuję Ci miłość (dopóki nie pojawi się ktoś inny), wierność (dopóki będziesz mnie kręcić) i uczciwość (oczywiście w ramach zdrowego rozsądku).

Gdy spotyka nas coś złego obwiniamy Boga, gdy spotyka nas coś złego to nazywamy Diabelskim szczęściem.
Gdzie tu logika?

Zastanawiałam się dlaczego ludzie postanawiają brać ślub. Okazuje się że przyczyną jest to że znajdują to czego szukali przez całe życie w drugiej osobie.

Czasami etykietka nie jest przypinana tylko przyszyta, wypalona żelazkiem na stałe.