Takie proemancypacyjne i gloryfikujące białogłowość i to co ona w sobie zawiera, ale jak tego kwiatu pół światu, tak w tej połowie tego ciałem piękniejszego świata kąkoli blondynek będzie z pół. Rosyjską więc ruletka miłości i czasem zawezwany mężczyzna kończy jak kończy, nie tak jak zaczynał.
Nie, nie umiera. Zostaje na dnie serca, chociaż człowiek potrafi się jej wyprzeć.
I nie miłości wina, że bywa niedoceniona,
poniewierana ze zwykłych, małych przyczyn, ludzkich słabości i niespełnionych oczekiwań.
I ja tak właśnie odchodzę.
Zdarza się. Ale trzeba iść naprzód. Zmienić filozofie życia.