Rok temu byłam pełna rozpaczy i frustracji, bo straciłam mojego M. Bardzo szybko przejrzałam i teraz widzę, że tęskniłam za kimś, kogo nigdy nie darzyłam uczuciem. Zakochana w samej teorii miłości, kiedy nadarzyła się okazja byłam pewna, że to prawdziwe zakochanie. Szybko przestałam szukać, zamknęłam wszystkie drzwi w moim umyśle i uspokoiłam się, pochłonęły mnie inne sprawy, inne problemy i już nie potrzebowałam tej urojonej tęsknoty. A teraz chyba znalazłam prawdziwą miłość. Odkryłam tą uroczą niepewność początków i przewrotność nierozumianych uczuć. Gule w gardle i prawdziwe motyle w brzuchu. Mimowolne uśmiechy i gorycz pierwszych kłótni. Nocne rozmowy i odkrywanie siebie. Nieśmiałość. Szczerość. Strach. Radość. Piękno.

Dla ludzi dużo ważniejsze jest ich własne dobro i wygoda, niż pomoc potrzebującym. Są gotowi okłamywać samych siebie, żeby usprawiedliwić swoje skąpstwo i okrucieństwo. Żeby poczuć się odrobinę lepiej.

Dzisiaj oczywiście, jak co rano jechałam tramwajem. Nie miałam jeszcze kolejnej części mojej książki, więc stałam bez celu i próbowałam nie zasnąć. Wszyscy byli zaspani, bo jak mogłoby być inaczej, o 6.50 rano?? Wtedy do tramwaju wszedł facet.
Stanął naprzeciwko mnie i zaczął się we mnie wgapiać. W tym tramwaju był straszny tło, wiesz?? Ale do czego zmierzam. Patrzył się na mnie i czułam się naprawdę dziwnie, potem zaczął kasłać, chrząkać i wydawał różne nieartykułowane dźwięki. Ludzie patrzyli na mnie ze współczuciem. Zastanowiłam się wtedy, jak by to było gdybyś Ty jechał ze mną. Zawsze odwoziłeś mnie do szkoły, nawet jeśli nie było Ci to po drodze. Wyobraziłam sobie, że stoisz przede mną i opierasz ręce na szybie na wysokości [...]

Piszę do Ciebie już po raz kolejny. Dzisiaj rano obudziłam się i jakoś tak mocniej niż zazwyczaj, odczułam Twój brak. Wstałam, wzięłam prysznic, ubrałam się, ale wszystkie te czynności wykonywałam mechanicznie, zastanawiając się, jak by to było, gdybyś stał obok mnie, zwlókł mnie z łóżka, stał pod drzwiami łazienki i domagał się swojej kolejki, a potem mył ze mną zęby, pomagał wybrać ubranie, mówiąc, że we wszystkim wyglądam pięknie. Gdybyś jak zawsze przypominał mi o wszystkim, czego zapomniałam, a potem cmoknął mnie w policzek i powiedział, że nie chcesz, żebym szła. A ja prawdopodobnie bym Cię posłuchała. Odwołałabym spotkanie, przebrałabym się w dresy i twoją koszulkę i leżała wtulona w Ciebie przez cały dzień. Ugotowalibyśmy jakiś niejadalny obiad, a potem [...]