Czasami dostajesz od życia worek z tajemniczą zawartością i rzucasz go w kąt. Po czasie go znajdujesz, odwiązujesz i cieszysz się jak małe dziecko.

Czy ja wiem? Chyba nie zdaję sobie sprawy z tego jaka jest rzeczywistość, żyję poza nią, obok, jestem za lustrem weneckim, obserwuję innych. Ironia losu, zapędzać siebie samego w kąt, zamykać przed sobą każdą nową drogę ucieczki. Nieświadomie. Cholerna podświadomość. Chyba mm jakiegoś robala w mózgu, co się nazywa mózgojadek. Nie chce się wynieść, smakuje mu moje mięso...

Małymi kroczkami zbliża się czas wielkich wyborów. Nieważne, jak niedorzeczna okaże się moja decyzja, nieważne, jak wielki błąd mogę popełnić, nieważne jak wiele mogę stracić na daną chwilę. Ważne, że sięgam wzrokiem daleko w przyszłość i kieruję się niezawodną wiarą i nadzieją.