Wszystko się zmienia
gdy człowiek się zmienia
zauważa
że żółty mlecz
z rana stał się już siwym
dmuchawcem...
gdy człowiek jest świadomy
że wszystko ma w sobie
i że jest w stanie
jednym dmuchnięciem sprawić
że miłość się rozsieje
nasionkiem
po wszystkie krańce obojętności...

Czasem jej przynoszę
zerwanego kwiatka
... ze ścieżki
między furtką a domem...
a ona zawsze z uśmiechem przyjmuje
jakkolwiek jest skromny...
i wlewa do najpiękniejszej szklanki
wodę...
i stawia w najpiękniejszym miejscu...
... a kwiat kwitnie, zachwyca
czasem nawet dłużej
niż te karmiące się ziemią...
i jak można nie wierzyć w miłość... ?

Dać czas czasowi
jak to się zazwyczaj powiada
nie zawsze służy w uczuć odnowie
lecz czasami tak zrobić po prostu... wypada...

Odciąć się od głosów i rad z zewnątrz
od życia zdynsansować
problemy odstawić w najdalszy kąt
siebie samego sobie... podarować...

I wcale nie musi to trwać wiecznie [...]

Żyć w pełni
to jak złożyć miłość na ołtarzu uczuć
i pielęgnować z całej mocy...
ty moja ja twój
każdego dnia ślubować
tylko tyle czy aż tyle?
nie ważne
bo miłość jest niewymierna
jeśli tylko chcemy, zostanie na wieki
jeśli zwątpimy... odejdzie
stanie się powinnością
spojrzeniem bez iskry bez odbicia
dotykiem bez dreszczy
obojętnością...

Wspólne pasje trzeba mieć
bo życie płynie z dnia na dzień
nieprzewidywalnie
dziś jestem, jutro mnie może nie być...

kochasz tylko? Cóż z tego?
jeśli nie możesz
nacieszyć się mną do woli...

jeśli łąka jest wspólną pasją dla motyli
niech miłość będzie dla nas [...]

Wszystko to nic...
spalone mosty, zatopione okręty
bez gwiezdne nieba... zachody bez słońca...
nawet beznadzieja to nic...
bo miłość jest ponad...
od dna oceanu aż po same niebo
swoimi ścieżkami
w jednej chwili w proch potrafi obrócić
wszystko co przygniata człowieka
smutek w radość zamienia
a beznadzieję w widzenie...
reszta...
to już od nas samych zależy...

Gdy ślepnie ukochany pies
wtedy najbardziej potrzebuje człowieka...
już nie widok sprawia merdanie ogonkiem
ale zapach w którym wpisana jest nasza miłość...

Nic się w zasadzie nie zmienia
w psim rozumowaniu pięknych chwil
jeśli nie zmienia się człowiek
który przy nim pragnie trwać... jeszcze bardziej...

Z bólem serca
że czas tak szybko przemija
wkraczamy w przestrzeń gasnących serc
a przed losem zdajemy egzamin z człowieczeństwa...

Tyle rzeczy nauczył ludzi pies
tyle powitań przepełnionych tęsknotą
i miłością bezwarunkową
mimo deszczu i życiowych burz...

I, że zawsze trzeba stać łapa w łapę, serce w serce
bez skrzydeł, tylko tak po prostu, obok
w smutku i w radości w miłości i w jedności
tyle pięknych uczuć nauczył ludzkość pies...

Była nieodgadniona...

...a ja byłem dla niej odkrywcą
nieznanych lądów, bezludnych wysp, zatopionych statków...

byłem poszukiwaczem dla niej pereł,
koralowych raf
i zjawiskowych porostów...

chciałem dla niej odkrywać,
ofiarowywać,
na dłoń składać skarby tego świata...

tylko, że w tym wszystkim
zapomniałem...

dla niej być...

Z cyklu magia i dotyk...

Zazdroszczę drzewom mądrości...

każde inaczej piękne
z inną historią wzrastania

jedne zasiane przez wiatr wojny
inne z rąk człowieka życie otrzymały

przytulone do siebie
w braterskim gałęzi dotyku

w górę nieba wzrastają
bez waśni, wojen i podziałów

wespół z wiatrem i różnorodnym ptactwem
pieśnią chwalą Pana

ileż w nich pokory i zrozumienia
że kochać to być drzewem dla drzewa

a u nas tak często człowiek dla człowieka
człowiekiem być nie potrafi... ♥️

Pytasz, czy się ciebie boję...
tyś co kosisz życia niewinne ?

Nie, nie lękam się ciebie
co podstępem władasz...

Boję się głupoty
która z gusła lekarstwa czyni...

By nas leczyć i obiecywać cuda
za wdowie pieniądze...

Zamiast wierzyć mądrze, prawdziwie
i przeczekać w izbie...

Rozsiewa na cztery strony świata
zarazę...

I wybawcą się mieni
by później fałszywymi łzami

Opłakiwać braci...
głupoty się boję najbardziej...

Niepodległość...

... to nie walka na hasła lecz o miłość
do tych łąk, lasów otulonych zielenią
i nadzieja, że ta krew w ziemie wsiąknięta
nie była na marne przelana...

to ciągłe czuwanie nad zgodą
by nie zrodził się w sercach demon fałszywy
aby nie powstał z martwych
ten, co od wieków na Polskę nastawał... [...]

Patriotyzm...

to nie pytać kim jesteś
tylko pochylić się nad człowiekiem

pomóc, nakarmić, dać schronienie
okazać serce
nie chcieć nic, tylko kochać...

jeśli tak potrafisz
nie smutaj

nie flagi nie hasła nie krzyki
lecz Bóg największym świadkiem
że niepodlegli jesteśmy...

Czy to możliwe
aby kwiatek wiosenny
delikatny
wśród kukurydzy wykiełkował
nieodporny
na chłód i ziemię nijaką
zakwitł ?

Jeśli kochasz uwierzysz
bo miłość jest po to
by silny mógł słabego chronić
niczym anioł stróż
otaczać piękno opieką
przytulać je
i dźwigając zawsze ku słońcu
wspólnie życie przeżyć...

Ty­le jest we mnie sprzeczności
i popląta­nych ścieżek

ale nikt nie zna siebie do końca...

sta­ram się jed­nak z całych sił
za­palać nadzieję

niosąc światełko

która oświet­la strapionym
drogę przez noc...

bo pragnę być Twoim aniołem

ale za­nim

pozwól mi jeszcze chwilę
być człowiekiem...

a jutro

ra­dośnie przy­witam Cię
no­wym dniem...

Na ka­napie naj­piękniej­szych snów
zostały tylko psie kocyki
a na szy­bie nie ma już odbitych nosów...

Zadręcza­my się w myślach z tam­tych dni
zanosząc pytanie na tęczowy most
czy możemy jeszcze zro­bić coś więcej ? ...

W od­po­wie­dzi zza schro­nis­ko­wych krat
prze­bija się wątły głos
tak... przyjdź... po­kochaj mnie jeszcze raz...