Nawet, gdy pogubisz się z braku miłości, możesz odnaleźć sens w tym, co pokochasz...

Mira tacsi felépülése gerincsérv műtét után.

Polecam obejrzyjcie...

Włączyłem telewizor, kanały prześcigają się w pokazywaniu zła ... gdyby jeden z nich nie pokazał, jak kierowca autokaru przenosi w bezpieczne miejsce jeża, przestałbym płacić abonament ...

Nie odkładaj­my uśmie­chu na później, ani spot­ka­nia ani żad­nych rzeczy, które na pier­wszy rzut oka wy­dają się nam ta­kie błahe, ta­kie ba­nal­ne ... często w tych wszys­tkich nieis­totnych, pros­tych ges­tach uk­ry­ta jest miłość... nie mówmy więc jej... przyjdź jut­ro, przyjdź po­jut­rze, przyjdź kiedy będę ra­dos­ny... zat­rzy­muj­my się i ofiaro­wuj­my uśmiech wszys­tkim, choćby na naszej drodze mieli­byśmy spo­tykać sa­mych żeb­raków ... człowiek pięknieje, gdy się uśmie­cha, lecz nasz uśmiech bar­dziej upiększa tych, których mi­jamy, bo da­je im wiarę w siebie i każe wstać z mar­twych i roz­da­wać uśmiech tak jak my... be­zin­te­resow­nie.

Wpatrzyć się w twój uśmiech i przegapić tęczę…bezcenne.

Niektórzy zarzucają mi, że jestem bezkrytyczny wobec innych…Nic bardziej mylnego…jestem krytyczny i to niekiedy zbyt bardzo. Jednak mam pewną, żelazną zasadę, nie upominam publicznie. Tak czynią tylko ludzie, którym jedynie chodzi o upokorzenie człowieka. Jeśli już muszę upomnieć, czynię to w cztery oczy z poszanowaniem czyjeś godności i z szacunkiem na jaki zasługuje każda ludzka istota. Między innymi dlatego ci, którzy mnie dobrze znają darzą mnie przyjaźnią i zaufaniem.

Skromnie żyję, czasami muszę na wszystkim oszczędzać. Ale jestem szczęśliwy, ponieważ jest taka sztywna pozycja w moim domowym budżecie, której nigdy nie uszczuplam, to są pieniążki przeznaczane na pomoc innym…i właśnie z tego powodu jestem z siebie najbardziej dumny, bo będąc biednym jestem jednocześnie milionerem serc...nie tylko ludzkich...

Nie boję się ludzi, którzy nie kryją swojego zła i zepsucia…z takimi zazwyczaj mogę podjąć walkę na sprawiedliwych zasadach. Obawiam się natomiast ludzi, który przybywają na osiołkach, z koronami cierniowymi na głowach i udając męczenników zwodzą innych a później rozprzestrzeniają wśród nich swój zamęt i zło…z takimi trudno o uczciwą walkę, ponieważ zawsze stoi za nimi rzesza zmanipulowanych, gotowych na wszystko popleczników.

Na pierwszy rzut oka odkryła we mnie mnóstwo wad… pewnie pomyślała, że mógłbym być wyższy, mieć silniejsze ramiona, inny kolor oczu. Chciała mnie ominąć, ale potknęła się o kamyk. Zdążyłem ją złapać. Gdy stała tuż obok mnie, okazało się, że: nie jestem aż taki niski, że moje ramiona są na tyle silne by uchronić ją od upadku a oczy, tylko szare, ale żadne inne tak pięknie nie odbijały jej uśmiechu...

Mówiła, że może zrobić dla mnie wszystko…poprosiłem ją o modlitwę w intencji mojego wyzdrowienia. Spojrzała na mnie dziwnie…odeszła, nigdy więcej jej już nie ujrzałem. Pewnie nie wierzyła w cuda...

To przecież jest tylko przyjaźń...Chociaż przyznać muszę, że gdy widzę ją w mokrym podkoszulku tak jakoś serce szybciej mi bije…

Ludzie, którzy odchodzą na zawsze, nigdy nie zamykają za sobą drzwi…

Gdy wszyscy wokół nie dają ci żadnych szans…to znaczy, że od tej chwili otrzymujesz od nich błogosławieństwo na dokonywanie rzeczy niezwykłych…

Nieśmiałość…cichy trzepot motylich skrzydeł między pragnieniem a dotykiem…

Przyjaźń to takie okno życia, do którego można przyjść nie naciskając dzwonka.