Wszystko się zmienia
gdy człowiek się zmienia
zauważa
że żółty mlecz
z rana stał się już siwym
dmuchawcem...
gdy człowiek jest świadomy
że wszystko ma w sobie
i że jest w stanie
jednym dmuchnięciem sprawić
że miłość się rozsieje
nasionkiem
po wszystkie krańce obojętności...

Czasem jej przynoszę
zerwanego kwiatka
... ze ścieżki
między furtką a domem...
a ona zawsze z uśmiechem przyjmuje
jakkolwiek jest skromny...
i wlewa do najpiękniejszej szklanki
wodę...
i stawia w najpiękniejszym miejscu...
... a kwiat kwitnie, zachwyca
czasem nawet dłużej
niż te karmiące się ziemią...
i jak można nie wierzyć w miłość... ?

Dać czas czasowi
jak to się zazwyczaj powiada
nie zawsze służy w uczuć odnowie
lecz czasami tak zrobić po prostu... wypada...

Odciąć się od głosów i rad z zewnątrz
od życia zdynsansować
problemy odstawić w najdalszy kąt
siebie samego sobie... podarować...

I wcale nie musi to trwać wiecznie [...]

Żyć w pełni
to jak złożyć miłość na ołtarzu uczuć
i pielęgnować z całej mocy...
ty moja ja twój
każdego dnia ślubować
tylko tyle czy aż tyle?
nie ważne
bo miłość jest niewymierna
jeśli tylko chcemy, zostanie na wieki
jeśli zwątpimy... odejdzie
stanie się powinnością
spojrzeniem bez iskry bez odbicia
dotykiem bez dreszczy
obojętnością...

Wspólne pasje trzeba mieć
bo życie płynie z dnia na dzień
nieprzewidywalnie
dziś jestem, jutro mnie może nie być...

kochasz tylko? Cóż z tego?
jeśli nie możesz
nacieszyć się mną do woli...

jeśli łąka jest wspólną pasją dla motyli
niech miłość będzie dla nas [...]

Wszystko to nic...
spalone mosty, zatopione okręty
bez gwiezdne nieba... zachody bez słońca...
nawet beznadzieja to nic...
bo miłość jest ponad...
od dna oceanu aż po same niebo
swoimi ścieżkami
w jednej chwili w proch potrafi obrócić
wszystko co przygniata człowieka
smutek w radość zamienia
a beznadzieję w widzenie...
reszta...
to już od nas samych zależy...

Gdy ślepnie ukochany pies
wtedy najbardziej potrzebuje człowieka...
już nie widok sprawia merdanie ogonkiem
ale zapach w którym wpisana jest nasza miłość...

Nic się w zasadzie nie zmienia
w psim rozumowaniu pięknych chwil
jeśli nie zmienia się człowiek
który przy nim pragnie trwać... jeszcze bardziej...

Z bólem serca
że czas tak szybko przemija
wkraczamy w przestrzeń gasnących serc
a przed losem zdajemy egzamin z człowieczeństwa...

Tyle rzeczy nauczył ludzi pies
tyle powitań przepełnionych tęsknotą
i miłością bezwarunkową
mimo deszczu i życiowych burz...

I, że zawsze trzeba stać łapa w łapę, serce w serce
bez skrzydeł, tylko tak po prostu, obok
w smutku i w radości w miłości i w jedności
tyle pięknych uczuć nauczył ludzkość pies...

Była nieodgadniona...

...a ja byłem dla niej odkrywcą
nieznanych lądów, bezludnych wysp, zatopionych statków...

byłem poszukiwaczem dla niej pereł,
koralowych raf
i zjawiskowych porostów...

chciałem dla niej odkrywać,
ofiarowywać,
na dłoń składać skarby tego świata...

tylko, że w tym wszystkim
zapomniałem...

dla niej być...

Z cyklu magia i dotyk...

Zazdroszczę drzewom mądrości...

każde inaczej piękne
z inną historią wzrastania

jedne zasiane przez wiatr wojny
inne z rąk człowieka życie otrzymały

przytulone do siebie
w braterskim gałęzi dotyku

w górę nieba wzrastają
bez waśni, wojen i podziałów

wespół z wiatrem i różnorodnym ptactwem
pieśnią chwalą Pana

ileż w nich pokory i zrozumienia
że kochać to być drzewem dla drzewa

a u nas tak często człowiek dla człowieka
człowiekiem być nie potrafi... ♥️