Biały dom, pusty w środku jakby martwy. Drzwi stojąc twardo w futrynie, czekając na ciepłą dłoń, która naciskając na klamkę wyrwie je z zimnego transu. Tak sie nie stało.
W środku ciemny korytarz czekający na ciepła osobę, która by napełniła go ciepłym i promiennym światłem...
Tak sie nie stało.
Pierwszy pokój, martwy i pusty, czekający na ciepłą duszę, aby wypędziła tą pustkę z niego...
Tak sie nie stało.
Kuchnia, w której także było ciemno, czekała na miła osobę, która by wprawiła ją w ruch, aby pachniało smacznymi potrawami, na które by czekali zniecierpliwieni domownicy...
Tak sie nie stało.
Następny pokój, lecz już nie taki pusty. W ciemnym i równie zimnym jak cały dom pokoju była dziewczyna. Smutna i zimna, aż dziwne, ze nie martwa, choć na taką wyglądała. Siedziała w ciemnym kącie tego pokoju i czekała na ciepłe serce wspaniałej osoby, która by ją pokochała taką jaką jest...
Tak sie nie stało..

Wciąż go czuje,
I od tego już wariuje,
Chcę zaznać miłości,
Tej słodkości i czułości,
Nawet czekam na zazdrość,
Nie mam jej dość,
Choć na nią czekałam,
Nigdy jej nie zaznałam,
Tej miłości,
I zazdrości,
Przecież nie ma miłości....
...Bez zazdrości,
Nie wiem jak to smakuje,
Bo świat wokół mnie ciągle wiruje,
Nadal na nią czekam,
Mam nadzieje, że się kiedyś doczekam

Zdobywam wykształcenie ściśle określonego kierunku i przez dany czas, lecz mądrą być uczę sie każdego dnia.