Są ludzie, którzy mają ser­ca jak dzwo­ny, a i tak mało kto je słyszy.

(Z dedykacją dla dobrych ludzi.)

Nic tak nie zbliża do ludzi jak dys­tans... do sa­mego siebie.

W tych czasach coraz częściej lubimy odpoczywać po nic nierobieniu.

Trochę mnie to dziwi, że trzeba wejść na szczyt góry by zobaczyć, że na co dzień żyjemy w pięknym krajobrazie.

Patrząc ukochanej osobie głęboko w oczy czujemy się, jakbyśmy czytali najpiękniejszą poezję.

Na ustach mamy ostrą broń, nawet łaskoczące, gładkie piórko rozdmuchane może podrażnić.

Każdy ma swoją życiową aleje gwiazd na której są nazwiska osób, które grały ważne role w naszym życiu.

Czasem trzeba się nieźle nabiegać, żeby wiedzieć na czym się stoi.