Nie mówcie mi, że marzenia spełniają się tylko w snach! Okazałoby się wówczas, że moje życie nigdy nie było jawą...

Mamy w zwyczaju mówić: pewne rzeczy potrafią zmienić się w ułamku sekundy, z dobrych stać się złymi i na odwrót. Nic bardziej mylnego! One się nie zmieniają, w ułamku sekundy zmienia się nasze spojrzenie w stosunku do nich...

Kiedy wierzę, mam nadzieję, że moje marzenie może się spełnić, czuję się najszczęśliwsza. Każdy mały krok, który zbliża mnie do celu sprawia, że moje serce się śmieje. Wiara i nadzieja, które mam, dodają mi sił. Jednak kiedy moje marzenie się spełni, cieszę się, ale krótko. Nagle, szybko szukam czegoś więcej, szukam następnego celu, bo to spełnione marzenie już mi nie wystarcza, by się radować. Zaczynam odczuwać głód szczęścia... Czy to aby na pewno nie jest nałóg?

Narzekamy na codzienność, ale musimy pamiętać, że w każdej chwili możemy ją stracić i będzie naszym niedościgłym marzeniem... Doceniajmy to co nam się przytrafia!

Nic nie może wiecznie trwać. Ileż prawdy w tych słowach! Tylko czemu wszyscy, mówiąc, słysząc je jesteśmy smutni? One nie tyczą się tylko szczęścia, radości, uśmiechu... Skoro nic nie jest wieczne to smutek, łzy też kiedyś odejdą i zostawią nas w spokoju!

Nie można być "kimś" nie będąc sobą. Albo jesteś sobą albo nikim...

Bo ze szczęściem tak to już jest, że jak przyjdzie to trzeba je docenić. W przeciwnym wypadku poczuje się niepotrzebne i sobie pójdzie.

Nie chcę brać udziału w wyścigu współczesnego świata. Mogę żyć spokojnie, po cichu, nie rzucając się w oczy, nie robiąc kariery zawodowej. Nie chcę by oczy pełne zawiści i pogardy były skierowane na mnie dzień za dniem a umysły ich właścicieli obmyślały kolejne plany rzucania mi kłód pod nogi. Nie chcę być niewolnikiem swojego sukcesu. Czy wykształcenie czyni nas lepszymi ludźmi? A może wysokość comiesięcznego wpływu na nasze konta? Nie biegnę przed siebie ile sił, sama siebie nie wyprzedzę... Nie chcę z [...]

Boimy się upadków, błędów. Najczęściej nie one są najgorsze, lecz to, że przyniesiemy sobie wstyd. Ludzie będą nas wytykać palcami. Będziemy słabi w oczach innych. Boimy się tego. Ale nieważne będzie jak upadliśmy, jeżeli pokażemy jak pięknie można spojrzeć w lustro, otrzeć łzy, uśmiechnąć się i wstać. Wtedy zapomną o naszych wpadkach, zawstydzą się i wgłębi troszkę będą zazdrośni, bo oceniać łatwo a pokonać siebie i swoje słabości już nie...

Jeżeli zastanawiasz się czy kochasz, oznacza, że tak nie jest, bo to się czuje a nie wie. Serca nie należy o nic pytać, nie odpowie. Serca należy słuchać, wtedy powie nam wszystko...

-Czemu płaczesz?
-Bo nie wiem co mam zrobić. Klęska goni klęskę. Ludzie zaczynają się cieszyć, że mi nic nie wychodzi. Patrzą na moje policzki mokre od łez i zaczynają uśmiechać się pod nosem, myśląc: "Wreszcie upadła, dobrze jej tak, ależ ona jest słaba". Nie mogę z tym żyć. Nikt mi nie powiedział, że będzie aż tak trudno. Ich wzrok, ich satysfakcja nie pozwalają mi się skupić na naprawieniu tych błędów.
-Niestety, ludzi nie zmienimy. Ale wiesz co... Jak Ciebie słucham, to mam przed oczami pewną sytuację z [...]

Po przebudzeniu moje marzenia brutalnie zderzają się z rzeczywistością. To istny karambol na drogach mojego umysłu.

Prawdziwi przyjaciele to tacy, przy których łzy nie mają najmniejszych szans z uśmiechem.

Rozum każe przestać, a serce cichutko szepcze: "nie rezygnuj ze mnie".

Gdzieś na serca dnie mam jeszcze nadzieję, ale to jakaś taka beznadziejna nadzieja...