Gapię się na zdjęcia, które kiedyś wywoływały u mnie uśmiech
Teraz tylko przynoszą gniew
Przeglądając albumy które stworzyliśmy dla siebie,
Wyrywam stronę

W jaki sposób niebo zamieniło się w piekło? Nie mogę cię winić za to, że mnie opuściłaś
Dostałem od ciebie więcej, niż mogłem ci dać Wiesz, że nie możesz mnie winić, że byłem zły

Czy to musi palić?
Czy to musi kąsać kiedy powiedziałem Tobie"żegnaj"?
Czy kiedyś nie będę się zastanawiać nad tym, co mi zrobiłaś?
Nie spodziewanie odchodząc?

W dzień ten wspaniały
Dowiedział się o Tobie świat cały
Na świat przez anioły przyniesiona
Przez mamę mocno otulona

Ciekawska lecz przestraszona
Pełna cudu nieznanego
Nikt nie znał charakteru twego
Wyrosłaś wadą i zaletą okraszona

Kolejny rok życia za tobą
Pamiętaj zawsze bądź sobą
Zawsze szczera uśmiechnięta
Wiedz, że ktoś o Tobie pamięta

Wiersz napisałem 15 lat temu do "szuflady" Staroć w formie przepisu

* Weź rozbitą duszę na milion kawałków
* dodaj dwie kostki zamarznietego serca
* napełnij do 2/3 słonymi gorącymi łzami
* przyozdób pragnieniem śmierci
* dodaj kilka kropel świeżej krwi z nadgarstka
* podawaj na tacy z podciętych skrzydeł

Oplatam słowem Ciało Twoje
Ustami muskam myśli
Dłonie składam na sercu
Serce swoje oddaje

Przez świat poszukiwań
Oceany wylanych łez
Kontynenty problemów
Odnalazłem sens istnienia

Utuliłem Twoje myśli
Rozgrzałem zmysły
Kawałek Ciebie ukradłem
Przyjdę po więcej

Po słowach i gestach
Po chwilach uniesień
Po kres myśli nieznanej
Będę przy Tobie