Drżące fale rozkoszy,
rozchodzą się po pokoju
stłumionym dziwiękiem uśpionego dnia.
W powietrzu unosi się zapach słuczonego
kieliszka wczorajszej zdrady.
Jego figlarny wzrok,
po którym można wszystkiego się spodziewać
i dłonie, które błądzą tam, gdzie nie powinny.
On przenika całe jej ciało,
uczy się każdego zakątka jej duszy,
naznacza pocałunkiem każdy milimetr kwadratowy
jej sinego z rozkoszy ciała.
Ona zanużona w odchłań ich wspólnych oddechów,
odpływa do innego świata.
Jej poszarpane włosy, wplątane w palce mężczyzny,
pulsują w rytmie spadających gwiazd,
a wzrok wbity w wyciszony świat za oknem,
odbija od siebie blask księżyca.
Nie chce znać jutra, nie chce też wiedzieć,
że to zdrada.
Kolejna z wielu, do której już i tak przywykła.
A on dobrze wie, że w takie noce jak ta,
jest o krok bliżej piekła.

Przez ułamek sekundy czułam, jakbyś przechodził obok mnie.
Jakby Twój zapach wtopił się w moje ciało.

Odwróciłam się.
Nie było nikogo,
tylko wiatr delikatnie targał dwiema gałązkami wspomnień.

Przeszyłeś mnie na wskroś.
Miłością.
Cholerną miłością.

Chciałabym, aby rzeczywistość strzeliła mi w łeb,
a przechodząca na wylot kula, obiła się o szare komórki Twojego zardzewiałego mózgu.