Baśniopisarzy jest mnóstwo, wystarczy się tylko rozejrzeć i pomyśleć.

Samotność to chłodna i wyrodna matka, rodzi wiele pytań, nie dając odpowiedzi na
- Jak? - i - Dlaczego? -
Jedyna nadzieja w opiekuńczym, ale i surowym ojcu
- Czasie - który ogranicza nasze szanse na poznanie wszystkiego co istotne.

Niektórzy przez całe życie poszukują światła, inni już nie chcą na nie patrzeć, bo ślepną w jego blasku, wielu ma je za legendy, mit z ucha do ucha, ale nie pokazuj go nikomu, skarby trzeba ukrywać.

Drzewo zapuszcza w glebie korzenie przez co stosunkowo trudno jest je przewalić, milczy, komunikuje się z innymi drzewami przez impulsy, czuje ale nie daje tego po sobie poznać, pracuje całodobowo nad sobą dostarczając innym owoce swojej pracy, dożywając przy tym tysiąca lat.

Człowieku bądź jak solidne drzewo na którym zbudujesz swój los.

Łatwo jest powiedzieć, ocenić, wytknąć komuś błąd mimo, że każdy je popełnia.
Każdy a może większość lubi je uwydatniać innym, tak bezinteresownie.

- Czy to nie akt miłosierdzia, że ludzie aż kochają to robić -

Niektórzy traktują to jak hobby, jak powołanie, własny styl życia.
Często jednak okazuje się, że ten kto najwięcej o nich mówi - najczęściej po pijaku -, ten najmniej próbuje je naprawić.
Im bardziej obserwuje czyjeś życie, tym mniej barwne wydaje się jego osobiste.

Tracąc grunt pod nogami między tym co powinien a czego nie powinien, spada w niebyt, w nie łaski, ustne więzienie bez okien, bez klamek i kogoś kto chcialby spędzić z nim chociaż ułamek chwili.
Kim jest więc osoba która ciągle prawi innym morały?

- Jeśli nie ślepcem, który przestał widzieć na oczy, pogrążając się w ciemnościach... -

Chcąc pławić się w szczęściu nie można stać w przejściu do niego.

- A całus w czółko? -
Bez niego trudno spokojnie bez trosk tu zasnąć.

Dobranoc :)