Długo, zbyt długo milczałem,
Nieprzebierając w słowach pięknych,
I z żalem stwierdzam,
Że świat w swoim szale,
Niszczy myślace jednostki,
Doskonale lansując puste idee,
Które sa życia celem,
Tak wielu bojących sie otworzyć swój umysł.
Ale ja się nie boje.

Ludzie starzy potrafią mówić,
Że w życiu zawsze trzeba się trudzić,
A ja na życie mam łatwą metodę!
Bądź sobą!
A zwalczysz niejedną trwogę!

Ja,
Przemijam stawiając krok po kroku,
Ze swojego celu nigdy nie spuszczam wzroku,
Do swoich idei niezachwianie dążę,
Patrze na ludzi których me uczucie wiąże.
Znam swoje blizny znam moc uroku,
I w jednym tempie dokonuje kroku,
I tylko jedno mnie kiedyś zatrzyma,
Śmierć! Wszystkim już chyba dzisiaj niemiła...

Ludzie mówią o miłości,
Że ta nigdy nie zazdrości,
Że cierpliwa i nie kłamie,
Ja mam o tym inne zdanie,
Bo po byle awanturze,
Robi się już dziura w murze,
A trzymając w sercu zawiść,
Już z miłości krok w nienawiść.